Ile lat mieliście kiedy poszliście na swoje?

I czy ciężko przeszliście przeprowadzkę z domu rodzinnego. Proszę o wypowiedzi:)

20 lat przeprowadzka plus dziecko na świecie w przeciugu 3 dni:)

25. Najciezej bylo zapakowac graty ;)

Ja właśnie próbuje się zebrać ale przy końcówce ciąży takie pakowanie wcale nie jest łatwe :P

trzeba szybko dorosnąć:) fast fast:) .Ale z dzisiejszego punktu widzenia lepiej byc nie mogło

No właśnie Jenifer, jak Ty dałaś sobie z tym radę:) ?

21 i już byłam samodzielna wraz ze swoim mężem od rodziców ani złotówki nie dostaliśmy, nie dostalismy mieszkania itp

Ja nie wiem jak ty miałas w swoim domu rodzinnym bo ja miałam wszystko pod nos podstawione więc zmiana była kolosalna:].Przy maluszku jest duuuużo pracy .Teraz jak tak patrze na małe dzieci to nawet bym trochę chciała drugie ale jak sobie pomyślę o tym ile to roboty to mi się odechciewa

Miałam 18 lat kiedy sie wyprowadziłam z domu i przeżywałam to bardzo, ale w pozytywnym sensie :) tęskniłam tylko za siostrą i ogólnie było mi trudniej bo miałam np daleko na uczelnię i żadnych znajomych w nowym miejscu.

19, jak wyjechałem na studia. I jakoś to poszło A teraz nie wyobrażam sobie z mamusią mieszkać :-)

Ja w sumie też tak mam że rodzice mi wszystko pod nos podstawiaja a teraz jak widzą że się pakuje to czarna rozpacz na przemian z naleganiem żebym została:) a sam fakt Wyprowadzki, pakowanie i urządzanie nowego mieszkania jak zniosłaś?

23 wyprowadziłam się do miasta odległego od rodzinnych stron o 500km i poczułam wielką ulgę :D

17 lat jak zaczełam pracować a 19 jak się wyprowadziłam

Chyba jakoś 26 lat miałam i dla mnie to było najwspanialsze wydarzenie w życiu. Nie ma jak na swoim.

Bardzo pozytywnie to wielka radośc urządzac swoje mieszkanie "ciasne ale własne";) wybierac wszystko.. sama frajda:) .Na pewnie przez jakiś czas bedziesz czuła się nie swojo ale to mija po kilku miesiącach :) ,poprostu trzeba się odnaleźć w nowej roli (matki) i w nowym miejscu:)>.Życzę dużo zdrowia dla ciebie i maleństwa.Ja właśnie też się przeprowadzam niebawem:) już 4 przeprowadzka w moim życiu;)

Niektórym z Was wcześnie się udało wyrwać od mamy:) moja rodzina twierdzi że ja bym mogła jeszcze się zastanowić, że zdążę się nacieszyć samodzielnością:)

23 urodziny obchodzilam juz w nowym miejscu zaluje jedynie, ze tak pozno sie wyprowadzilam zawsze brakowalo mi odwagi, bo moi rodzice jeczeli ze sobie nie poradze etc. Ciezko teraz jest, oj ciezko ale radze sobie.

odrazu ze szpitala i pierwsza noc w nowym mieszkaniu heh strasznie dziwnie:)

Ja wolałabym się myć w balii i przynosić wiadrem wodę, niż z powrotem do rodziców wrócić.

A ja troche zazdroszczę ludziom, którzy w ogóle mają gdzie wrócić. Ja niestety nie mam takiej możliwości, choćbym chciała.

Gdyby coś się wydarzyło złego, złapałabym męża in flagranti:P, to przeprowadziłabym się do przyjaciółki, do rodziców nigdy.

19 lat,wyjazd na studia.

No co Ty :D gdybym ja przyłapała męża na zdradzie to on miałby problem gdzie teraz zamieszka a nie ja :D

No mnie jakby się noga gdzieś powineła to mam możliwość powrotu ale nie wydaje mi się żeby to było konieczne. Teraz nie mam możliwości nawet nauczyć się gotować bo mama zawsze wie lepiej jak co zrobić i coraz częściej odczuwam że dwie gospodynie to o jedną za dużo:)

Mieszkanie jest bardziej jego niż moje:) Znaczy, należy do moich teściów. W przyszłości przepiszą je na nas obydwoje.

I co z tego???? I tak bym wypieprzyła za próg, niech idzie sie mamusi wyżalić :p W życiu bym sie nie wyprowadziła gdyby to maż zdradził, chyba by mnie musiała policja eksmitować :p No ale na szczęście chyba na razie nie mamy takich problemów tak że ten...;)

no własnie, mój mąż jest kochany. Tak tylko napisałam, TEORETYCZNIE:) Chodziło mi o to, że w skrajnej sytuacji wolałabym do przyjaciółki niż do rodziców.

23 lata, byłam przerażona na początku

23

Kremooweczka a skąd takie odczucia?