jestem taka nieszczęśliwa..nic mnie już nie czeka.

Chyba jestem DDA. Nie mam klasycznych objawów, poza ciągłym poczuciem winy i nadmierną odpowiedzialnością za wszystkich i wszystko. No i jestem strasznie nieszczęśliwa..Od kilku lat mam chyba depresję czy coś podobnego. Zmuszam się, żeby chodzić do pracy, do szkoły. Mam chłopaka, nie mam żadnych przyjaciół. Mam dużą skłonność do popadania w nałogi. Najpierw było objadanie się do nieprzytomności, teraz idzie bardziej w alkohol. Staram się nad tym panować ale nie umiem. Mój związek jest średni. Trwa już wiele lat, chyba się już coś wypaliło..Bardzo się kochaliśmy, teraz nie wiem co jest. Przestało mi zależeć, kiedyś chciałam zaręczyn, ślubu, wspólnych planów. Teraz na niczym mi nie zależy. Kiedyś miałam setki pomysłów, planów, energii a teraz nic..może dlatego, że mój chłopak nigdy nie chciał ich ze mną realizować i każdy mój zapał gasił w zarodku. Mamy kolegę - T. i ja chyba potrzebowałam nowego nałogu, zauroczyłam się, zakochałam? nie wiem. To trwa od 1,5 miesiąca.. On trochę ze mną flirtował ale układ był jasny - mam faceta, on się w to nie pcha. W sumie nie wiem czy on coś do mnie "czuje" czy nie. Mi mówi, że to tylko koleżeństwo. Gadała z nim moja kumpela i jej mówił, że mu się podobam tylko jest mój facet i on nie chce się mieszać.. T. za tydzień wyjeżdża z miasta. Będzie w Polsce jeszcze 3 m-ce po czym na rok wyjeżdża z kraju. Bałam się zaryzykować wieloletni związek dla czegoś co w sumie nie wiem czym jest, czy mogłoby coś z tego być. Wiem, że do tych moich wszystkich wariactw doszło jeszcze to. Jestem tak nieszczęśliwa, że to aż boli. Oddałabym wszystko za chwilę z T. a wiem, że już go pewnie nie zobaczę.. Nie wiem co mam robić, nie widzę dla siebie żadnej przyszłości i nie chodzi tylko o sprawę z T. ale ogólnie. On był takim moim motorem, żeby jeszcze coś robić, starać się a teraz znowu wrócę do tego mojego szarego, nudnego do zrzygania życia..