Wiecznie sami, sami, sami :-( mam coraz mniej ochoty na to wszystko!

Jestem jedynaczką, mój ojciec w dzieciństwie popijał, a jak nie, to pracował i oglądał telewizję :-O Wychowała mnie praktycznie mama. Wtedy wydawało mi się, ze mam szczesliwe dzieciństwo, to dzięki mamie, bo miałyśmy wspaniałe relacje, przyjaźniłyśmy się. Jednak brakowało mi rodzeństwa, w moim domu za mało się działo jak dla mnie. Mało wyjezdzalismy, mało gdzies jezdzilismy, chodzilismy, czesto gęsto było jakos nudno... JA zas uwielbiałam towarzystwo, ale w pozytywnym sensie, miałam znajomych, przyjaciółki. Jak byłam juz starsza, połknęlam bakcyla podrózowania, zaczełam chodzic na pielgrzymki, wyjezdzac w gory, z harcerzami, za granice jako au pair. Mój maż jest taki sam - lubi aktywnie spedzac czas. Wiec jak go poznałam, to miałam wreszcie na dobre z kim wojażować, jeździć rowerem, włoczyc sie itd... Teraz jesteśmy rodzicami, mamy 3 dzieci, nadal aktywnie spedzamy czas. Kazdy weekend gdzies jedziemy, w wakacje jak najwiecej sie da poza domem, mamy dzialkę, grillujemy, żeglujemy... Ale przykro mi jest, ze w wiekszosci sami... Jak sie rozgladam na tych wakacjach, to całe rodziny, babcie, dziadkowie, dzieci z partnerami i swoimi dziecmi, a my tak w 5. Mój ojciec jest chory, mama spokojna, domatorka, tescie daleko. Czasami wychodzimy gdzies z kuzynem meza (i jego rodzina) albo z moim. Zauważyłam, ze coraz mi smutniej z tego powodu, coraz bardziej mnie to przytlacza, ze my tylko zawsze w piatke :-( Smutno mi, smutno, smutno...

A ja jestem teraz w 2-giej ciązy,ogólnie końcówka i mama coś takiego że chce spędzac czas ze znajomymi,kuzynami zktórymi jestem powiązana jakos bliżej a to z racji np chrzesniaków lub ogólnego lubienia sie. Miałam wolne całe wakacje,wszyscy wiedzą o mym stanie i powiem szczerze widzialam sie tylkoz 3 koleżankami przez 3miechy. Wiem że praca,dom-wszyscy zabiegani ale jakos stwierdzam że bedąc w domu z samym dzieckiem starszym-mąż wpracy 8-18 chcialam troche zmiany otoczenia ale widzę że ludziom jest cieżko z lenistwa z kimś sie spotykac. Mam chrzesniaka,mieszka 20km stąd prosiłam jego amme by bedac w moim mieście a są 3-4 razy wtyg wpadli ot na moment na kawę w środku dnia,niedawno po 2 miesiacach napisalam smsa ze czekam na nich ciągle jak mi dała dżezu smsem ze ona wszystko ma na głowie ze ja głowa boli ze mały czekał an mnie-ale NIGDY nie dostałam od nich zaporszenia ani na urodziny ani tak,zawsze ma byc moja inicjatywa spotkań... Teraz olewka,otaczam sie kochającymi ludźmi,od nikogo nic nie chce... Dobrze mi z tym :):):)

o ludzie, ale macie problemy! :O normalnie nie wierze gdy to czytam :P po co chcesz autorko cala rodzine za soba ciagnac? jiojewroiuw,widocznie jestes bardzo nudna skoro nikt nie chce Cie odwiedzac.

ciesz się, że chociaż tyle, że z mężem możesz podróżować, zwiedzać- mój ma taką pracę, że jak raz na rok wyjedziemy razem na wakacje to i tak jest sukces. niektóre osoby, jak na przykład ja wiele by oddały za co weekendowe wycieczki z rodziną- mężem i dzieciakami,super sprawa :)

Ooooooooooooooooooi no ty to masz problemy!! Tylko pozazdrościć

ja też nie do konca rozumiem jaki masz problem, w zasadzie gdybyś była wiecznie sama z dziećmi itd, ale jesteście rodziną, mającą troje dzieci i możecie w każdy weekend spędzać wolny czas razem i cieszyć sie sobą, do tego wakacje. Ja mam meża i dziecko - i we troje spędzamy wlasnie czas, czssem wybierzemy sie na wspolna wycieczke z kims, ale od czasu do czasu. Ja wręcz uwielbiam jak jesteśmy sami w weekend, możemy rozmawiać z mężęm bez liku i nadrabiać czas, ktory spedzamy osobno w ciągu tygodnia :-)