Mam 24 lata, nigdy nie miałam chłopaka i to, co w

tym wszystkim najdziwniejsze, nadal nie mam takiej potrzeby. Jakoś nie ciągnie mnie do bycia z drugą osobą. Zbyt mocno cenię sobie wolność, aby móc z kimkolwiek wytrwać dłużej. W dodatku jestem introwertyczką i samotnikiem z natury. Lubię towarzystwo ludzi i czuję się przez nich lubiana, co nie zmienia faktu, że często wolę nieco odseperować się od otaczającego świata. I to właśnie powoduje, że nie potrafię wejść w żaden związek. Za wszelką cenę unikam zaangażowania, a relacje, które mogłyby być czymś więcej, sprowadzam do przyjacielskich. Niby okey, da się tak żyć, ale tak się zastanawiam, czy to nie dziwne?

prawiki są tutaj. ale masz problem dziewojo.

Nie robię z tego problemu, po prostu zastanawiam się, skąd u mnie taka niechęć do związków.

samotnośc mi zaczyna coraz bardziej doskwierać :( Niby lubię samotność, cenię sobie niezależność i wolność, lubie mieszkac sama i przebywać sama ze sobą, wole to od czyjegoś towarzystwa - chociaż ludzi ogólnie lubię i czasem gdzieś wyjść ze znajomymi. Ale zaczyna mi brakować bardzo bliskiej osoby, kogoś do kogo mogę się przytulić z kim moge o wszystkim porozmawiać. Brakuje mi bliskości. Mam 22 lata

Różni są ludzie...ale jesli sama czujesz się dobrze to jaki problem? Nikogo nie krzywdzisz, jedyne co może rzucać pewien cień to to czy kiedyś nie poczujesz się gotowa a brak doświadczenia i wieloletnie wycofanie nie wytworzy barier. Jednak to już zalezy od Ciebie jak postąpisz, może jak trafisz na odpowiednią osobę nie będziesz odczuwała, że się zmuszasz do czegokolwiek albo męczy Cię przebywanie z nią.