Nie wyszło mi z facetem ze studiów

i niestety nadal muszę go widywać. Jak się zdystansować?

Po prostu go olewaj :)

Staram się to robić, ale to niełatwe. On ciągle krzywo na mnie patrzy. Płakać mi się chce.

Czy ktoś z was miał podobnie? Przyznam, że czuję się dość niezręcznie, gdy widzimy się na korytarzu.

Traktuje mnie tak, jakbym zrobiła coś złego tylko dlatego, że okazałam mu zainteresowanie i chciałam nawiązać bliższą znajomość. A przecież robiłam to kulturalnie, subtelnie, nie narzucałam się. Niestety on chyba tak to odebrał, co jest przykre...

A czemu jesteście w złych relacjach?

olej go, co cię obchodza fochy "mężczyzny"

Ja przez rok byłam z facetem z mojej grupy, a potem się rozstaliśmy i nadal studiujemy. Widujemy się nie tylko na korytarzu, ale na każdych zajęciach, musimy pracować razem i pomagać sobie. Mamy bardzo dobre jak na mój gust relacje.l Bez żadnych pretensji, bez żalu, po prostu zwyczajne koleżeństwo, więc jak widać da się :) Ale pierwsze dni po rozstaniu były dość trudne, bo chyba oboje nie wiedzieliśmy jak się zachowywać, więc po prostu unikaliśmy konfrontacji, żeby oszczędzić sobie niezręcznych sytuacji.

Właśnie tak naprawdę nic się nie wydarzyło. Poznaliśmy się na drugim roku, ale też początkowo niezbyt zwracałam na niego uwagę. Prędzej on na mnie jak już - był bardzo sympatyczny, rozmowny, przysiadał się na wykładach itp. Nie wiem, czy z czystej sympatii czy z innego powodu, w każdym bądź razie widać, że mnie lubił. Tyle że ja byłam wtedy zbyt zrażona do ludzi i bałam się otworzyć, więc też cały czas trzymałam dystans, poza tym podobał mi się ktoś inny. I dlatego z czasem nasze stosunki się ochłodziły. Kiedy zaczęłam sobie to uświadamiać, czując, że jest mi dziwnie bliski, było za późno. Ilekroć próbowałam naprawić swój błąd, dostawałam w zamian niechęć i obojętność. Wszelkie moje próby były ostudzane. W końcu poczułam, że się narzucam, a w związku z tym wstyd.

Może domyślił się, że jest opcją awaryjną. :D

Widzisz, my nawet nie zdążyliśmy się zbytnio poznać. A mimo to czuję się w jego oczach skreślona. Gapi się na mnie z taką niechęcią, że najchętniej bym schowała głowę w piasek. Nic dziwnego, że mam dość.

Trudno powiedzieć. Okey, bywa i tak, jakoś muszę się z tym uporać, ale gdzieś w głębi duszy bardzo to przeżywam. Boli mnie to, że gada z innymi, a mnie okazuje pogardę.

Najgorsze będzie, jeśli znajdzie sobie dziewczynę z roku. Do końca studiów o tym nie zapomnę :(

Hmmm?

Napiszcie mi jeszcze co zrobić, żeby nie zwracać na to uwagi?

Zrobiłem ten sam błąd, za późno uświadomiłem sobie jak bliska jest dla mnie koleżanka ze studiów i ona juz nie chciała miec ze mna do czynienia mimo ze wczesniej widać ze chciała bliższej znajomości. Pomyślałem "trudno" i przestalem ją zaczepiać. Po prostu olewaj go, nie patrz na niego, nie odzywaj sie, traktuj jak powietrze. Jezeli próbowałaś szczerze i jednoznacznie wyjaśnić i on juz nie chce to nie zdziałasz tu cudów i musisz wymazać go ze swojego zycia. Albo opcja numer dwa: traktuj go jak gdyby nic sie nie stało, jak zwykłego kolege którego ledwo znasz, moze z czasem zrobi mu sie głupio ze robi taki cyrk i tez zacznie okazywać Ci neutralność i zniknia cała ta niezreczna sytuacja. Ale wiedz jedno: razem juz nie bedziecie.