Czy warto sobie robic nadzieję ? co sądzicie ze wstępnych informacji ?

niedawno przepisałam się do innej szkoły kilkanaście kilometrów za miastem. muszę niestety dojeżdżać. bohater postu również :) rzucił mi się w oczy już pierwszego dnia. ubrany jak skejcik nigdy nie siedzi. wczoraj stałam bo nie było wolnych miejsc. czułam że mnie zmierzył od oczu do butów, w końcu przystanek, zostało może z 5 osób więc było pełno miejsc a on najpierw się czaił , w końcu się przysiadł. zwróciłam uwagę na mowę ciała -krok szeroki a on wyprostowany. nie było miejsca za bardzo więc wzięłam torbę na kolana, po kilkunastu minutach zorientowałam się że opada na niego a on się nie odsunął nawet, jak dotknelismy się przypadkiem to też nie uciekał . co mnie dziwi trzyma się tylko z chłopakami i nie wygląda na wstydliwego.

wracałam z nim dzisiaj :) myslałam że wróci wcześniej bo siedząc na ławce szedł on i krzyczał do kogoś że wraca teraz (po 12),poszedł do toalety, jak wracał to juz wchodziłam do klasy, trochę smutno mi sie zrobiło a jednak chyba mu coś wypadło bo przed 15 wrócil ze mna :) stał przed szkoła jak juz szłam na przystanek, pozniej stanał naprzeciwko po drugiej stronie i dopiero jak podjechał to on przeszedł, byla wolna dwojka ale po srodku, i fakt najpierw polozylam tam torebke a on stanął obok trzymajac sie poreczy ale zdjęłam, a on nie usiadł, dopiero jak ktoś zwolnił przede mną, no i zerkał czasem do tyłu( nie na mnie ) tak jakby przez szybe patrzył

po choinkę kładziesz torbę na sziedzenie ? kto to widział zwalniać miejsce dla chłopaka ? może jeszcze dywan czerwony rozwiń by wiedział że się w nim durzysz

tzn nie dla niego ale polozylam na chwilę bo szukałam czegoś w kieszeni, za chwilę zdjęłam i polozylam na ziemi , zawsze tak robię bo dużo osób jeździ i brakuje miejsc