CZY SĄ TU JAKIEŚ NIEZAMĘŻNE Z WYBORU?

Hm, pewnie się nie doczekam zbyt wielu odpowiedzi, albo się doczekam masowego ataku ze strony "szczęśliwych mężatek i matek", albowiem kobieta, która świadomie nie planuje się wiązać z facetem (bo ma traumę z młodości, nie wierzy w to, czuje przed tym strach) jest z góry postrzegana jako ktoś "dziwny", albo najlepiej- z "problemami psychicznymi". Dlaczego? Ja wiem, że sa kobiety, które mają swój własny kąt i wolą tak naprawdę mieszkać w nim z parą kociaków czy innych zwierząt niż z rozkapryszonym facetem i gromadką dzieciarów. I całkiem nieźle sobie radzą. I nie to, że są "samotne", "nieszczęśliwe", mają konktakty, realizują się w pracy. Wkurza mnie to, że małżeństwo wciąż jest postrzegane jako "oczywista oczywistość". Nie, to nie jest "oczywista oczywistość". Mam na siłę wychodzić za mąż tylko po to, żeby zadośćuczynić jakimś utartym schematom?