Historia z kantem, co podwójne ma dno

Witam, Kiedy miałam 21 lat poznałam chłopaka, byliśmy ze sobą 7 lat po czym on mnie zostawił dla innej. Po czterech latach wróciliśmy do siebie... Problem tkwi w tym ze żyję w toksycznym związku, z którego za żadne skarby nie umiem się wydostać. Od kiedy pamiętam zawsze były wyzwiska, poniżanie z jego strony, nawet zdrady przeplatane wielką miłością i dobrodusznością i tak w kratkę po dzień dzisiejszy...Nie rozumiem siebie dlaczego tak na to wszystko pozwalam, chce wierzyć w jego kłamstwa po dzień dzisiejszy...wystarczy, że przyjdzie powiem przepraszam, przytuli i juz jestem jego...Ale nie jestem szczęśliwa ale nie potrafię odejść...nie potrafie też tego wytłumaczyć ale on ma niesamowity wpływ na mnie...Przeżywam ciągły strach i niepokój...Trzymaja mnie chyba te dobre chwile albi juz nie wiem co? to tylko w wielkim skrócie...Czy której ta historia coś przypomina? jak walczyć ze sobą aby odzyskać siebie i spokój?

Piekna historia o milosci co czasem rani ale trwa ponad wszyztko . trzymam za was kciuki :)

Immanuel matematykiem dobrym był, a ty się pytasz co masz robić? :D

podaj wzór na rozwiązanie tego zadania...za duzo mam niewiadomych...:)

chory zwiazek jak dla mnie

Oczywiście, ja równiez tak uważam, sęk w tym że nie umiem się z nigo wyrwać. Ten związek ciagnie mnie w dół. On momentami jest przemiły aby za moment okazać się diabłem...Ciągłe hustwki nastroju, czasem strach się odezwać bo może bedzie miał zły humor, nie liczy się z moimi uczuciami...ech..co to duzo gadać...mam problem, lecz nie umiem sobie pomóc, czuje się przez niego owładnięta. Przez czas nawet kiedy nie bylismy razem nigdy mi nie pozwolił zapomniec o sobie.

sorry, ale nie ogarniam Twojego tematu, jak mozna byc tak zniewolonym przez kogos, nie kumam tego zupelnie, szkoda zycia, a po Twoim poście wniskuje, ze jesteś juz po 30

Może on ma jakiegoś bordeline albo co....co jednak nie zmienia faktu, że powinnaś odejść. Sam nie dasz rady, idź do psychologa.

Ciągła wiara w te dobre dni, ciągła wiara w człowieka...na marne... Borderline- własnie sobie troche o tym poczytałam...własciwie jestem w szoku...tak duzo do niego pasuje... Nie watpliwie ja chyba również potrezbuje popmy, czasem jestem strzepkiem nerwów...Zastanawiam sie co jeszcze musi złego się stac abym rzuciała to wszystko...

to nie tak by to szło

ciekawe... jak jusz rzucisz to wróc opisać

Trzeba skrócić. W liczniku masz bydlaka sprzed lat, w mianowniku teraźniejszego. Skreślasz i masz piękny prosty wynik. Zostajesz ty i tylko ty sie liczysz.

a czy ktos ma partnera z borderline? Bo ten watek mnie zaciekawil...moze w tym jest sedno jego drugiej natury?

powinnaś siebie ratować. Jesli jest źle to będzie tylko gorzej. Uwierz mi, są zdrowe związki, szczesliwe. Da się tak. Niue jesteś skazana na takie coś. Poszukaj nawet psychologa ale wyzwól się z tego./

poczytaj o osobowości narcystycznej- często spotykana, moze też pasować.

magdusia, mam to samo, jak chcesz napisz wiecej viadolorosa90@gmail.com, mysle ze mozemy sie troche wesprzec bo i ja nie potrafie sie wydostac a ten zwiazek sprawia, ze powietrze ze mnie ulatuje...

tosamo- napisze napewno wieczorkiem...:)

uwolnij sie od niego a bedziesz miała spokój...