u was tez panuje w domu kult jedzenia? i wciskania go kazdemu?

i oby jak najwiecej:o

__?

żryj niewdzięczniku! jeszcze będziesz pragnął suchej skromki i wtedy przyjdziesz do nas na kolanach my z babcią w 1943 nie mieliśmy co włożyć do ust nawet spleśniałego kawałka chleba! masz się stanowczo za dobrze

TAK:O:O:O

Mnie już nie wciskają, bo mam zaburzenia odżywiania i potrafię opierdolić pół lodówki za jednym zamachem jak mnie weźmie, ale "kult jedzenia" to dobre określenie dla sytuacji w moim domu. Kupują żarcia jak dla batalionu wojska, a ominięcie obiadu to zbrodnia nie do pomyślenia.

wrecz przeciwnie...zalowanie wszystkiego na kazdym kroku

knjhbvg ----> zaburzeniem odzywiania ty to nazywasz?? jak dla mnie to Ty masz cos z deklem i tyle

Zaburzenie odżywiania = problemy psychiczne, tak więc nic odkrywczego nie powiedziałaś/eś.

to chyba bierze sie z tego ze jak ktos jest chudy=chorowity :o to chyba myslenie starych bab i matek

tesciowej. czasem mi sie wydaje ze to jej zyciowa misja - karmić. zawsze i wszedzie. jak ktos smutny - pewnie z głodu. jak ktos chudy- pewnie za mało je. wszystko u niej sie kreci wokół jedzenia. to dobra kobieta, nie moge złego słowa na nia powiedziec. ale potrafi zameczyc tym podsuwaniem jedzenia. ledwo zjem obiad juz niesie ciasto. a w czasie obiadu tysiac razy pyta czy czegos nie dołożyć. nawet rozmawiajac z nia mam wrazenie ze jej mysli sa skupione tylko wokół tego bym jadła. co chwila wtraca - jedz, jedz. gdy od niej wychodzimy - mam zawsze kilka reklamówek z jedzeniem. wciska nam co sie da - od mrozonego miesa, resztek surówki z obiadu, nawet sucha bułkę . jest nie do pobicia. nawet kiedys na plaze jak sie wybralismy to specjalnie rano upiekła kurczaki i potem za nami ganiała tylko z tymi kurczakami :) ale nie narzekami bo takie czasy ze jednego dnia masz co jesc a drugiego nie.