czy fobik spoleczny może zostać lekarzem?

Czy osoba, która ma doskonałą pamięć, chętnie i nieustanie pogłębia wiedzę na temat swojej ukochanej dziedziny ludzkiego zdrowia; jest dokładna w tym co robi i potrafi wyciągać wnioski, poza tym jest odpowiedzialna, uczciwa, ma dużo empatii i wyczucia i lubi ludzi i jest pełna do nich życzliwości ALE jednocześnie jest bardzo nieśmiała, małomówna, nie ma siły przebicia, a do tego ma problem, by pracować wśród ludzi- trzęsą się jej ręce, poci się, a czasem jąka, widać że jest niepewna siebie- czy dałaby radę w pracy jako lekarz?... czy lepiej żeby się nie pakowała w ten zawód, bo ją zakrzyczą?

Moim zdaniem nie nadaje się. Lekarz powinien być w miarę kontaktowy, nie wstydzić się własnych pacjentów. Może lepszym zawodem byłby farmaceuta? Albo medyk sądowy, patolog?

Niekoniecznie chodziło mi o wstyd, bardziej o małomówność i lęk przed obcymi ludźmi. Farmacja raczej nie, tam przeważa chemia i nie ma przyjemności wynikającej z tego, że można postawić komuś diagnozę... i mieć satysfakcję jak uda się kogoś wyleczyć. Patolog- tym ludziom już nie można pomóc, to praca ze śmiercią, a mnie bardziej interesują procesy przebiegające w żywwym ciele... Dodam że nie aspiruję na chirurga, bardziej spełniłabym się np jako dermatolog czy neurolog...