moim jedynym wsparciem była mama ,ale juz nie jest...

nie mam juz komu powiedziec o swoich problemach bo nikt mnie nie zrozumie... koleżanki nie są szczere itd... a ja mam problemy , nie wiem czy nie mam jakiejś depresji na serio , a ona tylko sie na mnie wydziera jak jej opowiadam o tym, że mam sie zajac nauka . .. zostałam z tym zupełnie sama jednym słowem i sama musze sobie z tym poradzic...

i to nie są jakieś smutki natolatki ,że chłopak np ja rzucił. Mam 24 lata i ciagle poadam w smutki , nie widze czesto sensu zycia , nie potrafie sie nim cieszyć, czuje ,że już nic dobrego mnie nie spotka... ale nikt tego nie rozumie... a mi sie naprawde nie chce zyc. Uczę się , wykonuje swoje obowiazki mimo zlego samopoczucia ,ale ja juz nie mam sily na nic...

podaj gg,chetnie pogadam