mam 28 lat, nie mam dziewczyny nie czuje sie przez to gorszy

.

i dobrze :)

24 lata i miałam tylko paru kolegów, zero jakichkolwiek damsko-męskich styczności, które by się nie opierały na koleżeństwie. mi się moje ciało i twarz w miarę podoba, ale nie umiem o nie zadbać, i pewnie jest nieciekawe dla innych, bo tylko jednemu facetowi się może podobałam, żonatemu:O ale być może tylko dla mojego charakteru okazywał zainteresowanie, a też nie wiem czemu,może lubi takie nieśmiałe ofiary losu, taka dewiacja:O więc nie mam szans na nikogo, będę miała szare i zjebane całe życie, nie umiem nawet flirtować, czy wyżebrać zainteresowania. czuję się jak ścierwo, bo każdy kogoś ma, choć adoratora, a nawet te znaome, u których szans na to prawie nie było, to jednak kogoś znalazły. mohłabym pisać wiele, ale jestem takim gównem, że szkoda męczyć klawiaturę.

A ja mam 26 lat i mi to zwisa i powiewa

Nie czuje sie przez to pod zadnym wzgledem gorsza.....

Ja mam 25, jestem sama i nie stresuje mnie to. Mało jest na świecie facetów, którymi mogłabym sie zainteresować, więc nad czym tu płakać. Nad byle chłoptasiem, wziętym z musu, żeby tylko kogos mieć? Bez sensu. Jestem wolna, spełniona i szczęśliwa, na co mi facet?

.

Dziewczyno to wez sie za siebie a nie tylko marudzisz.