Dziewczyny - decyzja Waszego życia. Co wybieracie?

Proszę wczujcie się w taką sytuację (może nawet któraś z Was tak ma): W wieku 15 lat poznajecie chłopaka. Szczeniacki wiek, wydaje się że miłość na całe życie. Z czasem uczucie wygasa i choć pozostaje przyjaźń, zaufanie, szacunek to macie wątpliwości co do ewentualnego ślubu itp... Po 6 latach poznajecie chłopaka, który oszalał na waszym punkcie, ma interesującą pasję, jest ambitny, ciekawe plany na przyszłość, czujecie że to jest właśnie TA osoba, z którą chcecie spędzić reszte swojego życia. Czy jesteście w stanie zrezygnować z dotychczasowego chłopaka, czy lęk przed zranieniem tej osoby (szczególnie, że on zawsze zachowywał się fair), przywiązanie i sentyment okazują się silniejsze? Proszę o udzielenie szczerych odpowiedzi zgodnych ze swoim przekonaniem. Z pewnych względów jest to dla mnie ważne.

kopnął mnie w dupe dla tamtej lafiryndy po 2 miesiącach wrócił z wielkim bólem serca i juz nie takich zakochany

Zostawiłabym swoją szczeniacką miłość :P

Wiesz co...jak go nie kochasz to zostaw i nie zasłaniaj się "szczeniacką miłością" i "wygaśnięciem".

To nie ty odpowiadasz za to czy ognisko dalej płonie i to nie ty dorzucasz do niego drew, może kiedyś to sobie uświadomisz.

ja tak właśnie mam i nie wiem co zrobic :(

Ja swoja zostawilam co prawda nie 6 lat ale po rozstaniu wyznal mi ze w wakacje chcial sie oswiadczyc jest mi teraz wspaniale mam najukochanszego pod sloncem

fasfsd

wiekszosc doradzi Ci źle celowo wprowadzajac w blad, tu sa osoby po przejsciach, pod plaszczykiem zyczliwosci wbija noz w plecy za wlasne niepowodzenia jestem mloda wiec nie wypowiem sie, nie wiem co bym zrobila, KIERUJ SIE WLASNYM SUMIENIEM, pamietaj zycie jest jedno

fds

.

Zależy czy go kochasz. Naprawdę, posłuchaj swojego serca. Wiesz co , powiem Ci, że też mam faceta i poznałam go w wieku 16 lat. Jesteśmy ze sobą już prawie 1,5 roku. Wkurza mnie czasami niesamowicie, ale wiesz co mi uświadamia najbardziej jaki jest dla mnie ważny ? Czasami po kłótni tak płaczę ,boję się , że związek się rozsypię i chcę wszystko naprawić albo jak tak siadam sobie samotnie i wyobrażam sobie, że mogłoby go nie być w moim życiu. Tak po prostu. I od razu łzy lecą po policzku. Czasem może się tak wydawać, że życie jest jeszcze długie, każdy związek po jakimś czasie trwania traci ten swój urok, kiedy się kogoś poznaje, to już wszystko nie jest takie świeże, wiem. A nowe znajomości takie ekscytujące ! Ale spójrz w ten sposób, pomyśl ile cudownych chwil przeżyłaś ze swoim facetem , a ten co teraz poznałaś też Ci się po czasie obejdzie i przecież nie znasz go na tyle żeby wiedzieć o jego wszystkich wadach, które na pewno wyszłyby później na wierzch. Także pamiętaj, to co czujesz naprawdę do faceta swojego, pomyśl że on zupełnie miałby zniknąć.. Jeśli nie czujesz bólu to może to znak że faktycznie nic już z tego nie będzie i uczucie wygasło. Ale jak nie wyobrażasz sobie , żeby on miał tak całkowicie zniknąć , zastanów się porządnie, bo warto ;) Pozdrawiam i życzę dobrze przemyślanej decyzji !

sytuacja rzeczywiście jest trudna :( z jednej strony głupio się tak zachować nie tylko przed dotychczasowym partnerem, ale też jego (wspólnymi) znajomymi, jego rodziną i w ogóle... a z drugiej strony zdać sobie sprawę że poznało się miłość swojego życia. Zachować się fair i później do końca życia żałować że się nie podjęło odważnej decyzji, czy podjąć ją i do końca życia czuć wyrzuty sumienia że się opuściło osobę, która była wobec nas tak lojalna przez tyle lat... :(

ja bym poszła za głosem serca a ono chyba mówi Ci "idź za tym nowo poznanym " :) powodzenia!

Masz watpliwości bo poznałas nowego?? Czy te watpliwosci odnosnie slubu byly juz duuuzo, duuzo wczesniej? Jesli to 1 to wybrałabym starego partnera.

Laminosa, dziecko, masz 17 lat. Nic nie wiesz o związkach, a się wypowiadasz. Lepiej siadaj do książek, kochanie.

A odpowiadając autorce - szczeniackie miłości zwykle nie kończą się dobrze. Trzeba w życiu trochę przeżyć i mieć co najmniej kilka związków, żeby wiedzieć, czego się chce. Zdecydowanie zrezygnowałabym z tego, co się wypala i spróbowała czegoś nowego. Co innego zacząć się z kimś spotykać w wieku lat 18, a w wieku lat 30.

związek zawarty przez 17 może już może być związkiem na lata a nawet na życie. ale 15 nie powinna się jeszcze na serio wiązać , to jeszcze gimnazjalistka kiełbie we łbie u 100% z nich. wszystkie są jeszcze totalnie niedojrzałe. co bym zrobiła? nie mam pojęcia. pewno po prostu szczeniacki związek by się rozpadł szybciej niż po 6 latach.

Zostawiłabym młodzieńcza milosc, 21 lat to nie wiek na takie przywiazanie a wlasnie na dowiedzenie sie, czego sie chce od zycia. Będac cale zycie z jednym tego sie nie dowiesz.

Kant Dupy - też nie przesadzaj, nie każdy ma próżnię we łbie w tym wieku.