Kodeks wykroczeń - z tego żyję

Witam. Ponieważ często logują się na cafe pod innym nickiem , dziś postanowiłem być anonimowy. Mam 32 lata i mieszkam z mamą. Ona sprzątaczka ja bezrobotny. Mieszkamy w dużym mieście a pensja starcza ledwo na rachunki. Zadłużenie rośnie a czas ucieka. Ja nie znam żadnych jężyków oraz brak mi wykształcenia. Jestem wyrzutkiem i nie obchodzi mnie co myślą o mnie ludzie. Ważne że potrafię utrzymać siebie oraz matkę. Niedawno poszedłem do szkoły i uczę sie w liceum. Równieśnicy korzystają z bufetu - mnie na to nie stać. Na dużej przerwach wychodzę na zakupy do " marketu ". Często jednak zmieniam sklepy , gdyż w wielu miejscach mnie znają. " Kupuję " bułki , odżywki do włosów , zeszyty , masło , napoje , olej. Same podstawy. Dwa razy mnie złaapano łączny dług do spłacenia to 500 zł. Po 250 jednorazowo. Kodeks wykroczeń pomaga mi żyć w ten sposób od 8 lat. Muszę tak żyć bo Polska nie zapewnia mi niczego. Ja tylko pomagam, Wstyd mi , ale pomagam. POLSKO DAJ NAM ŻYĆ , LUB NIE WIŃ ZA KARDZIEŻE!