Kocham przyjaciela

Od kilku lat przyjaźnię się z Piotrkiem. Oboje jesteśmy młodzi, poznaliśmy się gdy byłam w ostatniej klasie liceum. Rozumieliśmy się w pół słowa. Aż do czasu... Ostatnio uświadomiłam sobie, że jest dla mnie kimś więcej niż tylko przyjacielem. Nie chcę niszczyć naszej przyjaźni ale czuję, że dłużej tak nie dam rady funkcjonować. Gdy tylko widzę jak rozmawia z innymi kobietami wpadam niemal w furię, oczywiście przy nim zachowuję kamienną twarz, a dopiero w domu zaczynam zachowywać się jak histeryczka. Ja nigdy nie miałam faceta on jest dla mnie najważniejszy. Jestem zazdrosna o wszystkie kobiety z jakimi rozmawia. Nawet o jego koleżanki z pracy. Gdy pomoże o pomoc np. kogoś innego niż mnie wtedy mam doła przez tydzień. Nasza wspólna znajoma zagina na niego parol, a mnie wściekłość zżera. Jak mam sobie poradzić z tym stanem? Czuję, że jak tak dalej pójdzie to wyląduję w psychiatryku.