Jestem introwertyczką i moim przeznaczeniem jest samotność

Jestem strasznie zamknięta w sobie i małomówna z natury, preferuję ciszę i bycie w samotności. Mało kto mnie zna, mało kto o mnie wie więcej - dla większości ludzi jestem pewnie cichą dziewczyną trzymającą się nieco z boku, niegroźną dziwaczką. I choć podoba mi się takie życie, jakie prowadzę, to z wiekiem wzrasta we mnie tęsknota za bliskością. Jak każda młoda osoba (obecnie mam 24 lata) pragnę być kochana i sama kochać. Obawiam się jednak, że nigdy nie spotkam nikogo, kto zaakceptuje moją introwertyczną osobowość.

Ktoś się wypowie? Jak postrzegacie introwertyków?

no już nie gadaj , zawsze jest coś pięknego z kim się chce człowiek podzielić!!!!! a może to tak , że nie spotkałaś kogoś takiego na swojej drodze i wszyscy którzy Cię otaczają w jakiś sposób Cię zawiedli lub jeszcze gorzej, skrzywdzili ????

Mam kilka kumpelek, z którymi dobrze się czuję, to im się zwierzam ze swoich smutków i radości. Tylko one mnie znają, wiedzą, że wcale nie jestem taka, jak mnie postrzega większość - też lubię się pośmiać, zaszaleć. Niestety w stosunku do innych zachowuję pewien dystans - jestem miła, pomocna, ale nie potrafię się szybko otworzyć.

Nie chcę się użalać nad sobą, ale z tego co widzę, ludzie o takiej naturze mają naprawdę trudno. Giną w tłumie, mało kto ich dostrzega, a jeśli już to następuje, są postrzegani zwykle jako smutni i pozbawieni życia. Nawet jeśli znajdzie się ktoś, kto się nimi zainteresuje, szybko się zraża.

życie jeszcze przed Tobą, poczekaj aż któregoś razu zakochasz się po uszy , wtedy świat nabierze innych barw

Zakochałam się, ale niestety, bez wzajemności. Ta osoba stroni ode mnie.

ale jak poznasz tą prawdziwą miłość, ze wzajemnością, czułe słowa i dotyki, ten słodki i pełen podniety dotyk na ustach .... aha i mimo wszytko pełnych uniesień chwil potrzeba w życiu również coś tak prozaicznego jak kasa :-)

Kasę akurat mam - pracuję :) Brakuje mi tylko i wyłącznie miłości. Nawet takiej samotnicy jest ona potrzebna.

A tak z ciekawości, pytanie to kieruję do panów - co sądzicie o takich kobietach jak ja? Przyciągają? Odpychają?

widzisz .... a jednak miłość,,,,, wiedziałem :-) ,,,,, jednak nie jesteś introwertywna lecz zupełnie odwrotnie, ta potrzeba danie komuś czegoś pieknego, swojego uczucia i siebie a równocześnie ten stan niemożności i rozczarowania to powoduje ten stan flustracji i bezrady a Ty już myślisz, introwertywna ........ fajnie piszesz ja bym tam Cię chcial :-)

Jestem introwertyczką. Dobrze mi w samotności, tam ładuję akumulatory. Nie oznacza to jednak, że i takie osoby nie mają potrzeby posiadania partnera, przyjaciół.

też lubię być sam najlepiej nad moim morzem ale fajnie jest mieć kogoś kogo można przytulić i dla niego być. prawda ???

Heh, to ja z kolei preferuję góry, zwłaszcza Beskid Śląski :) Często jeżdżę tam samotnie i napawam się w ciszy naturą. Przyznaję jednak, że bywają chwile, kiedy chciałoby się mieć towarzystwo. Problem w tym, że ja nie potrafię tego okazać.

ja niestety w górach mieszkam i to tych najpiekniejszych chyba . ale nad morzem się urodziłem i tam mnie zawsze ciągnie

Ooo, to Ci zazdroszczę niesamowicie! Uwielbiam góry, kiedyś nawet trenowałam wspinaczkę wysokogórską i chyba do tego wrócę. Sama mieszkam na Śląsku, na południe od Katowic, więc do Beskidów mam rzut beretem :)

ja teraz jestem w Fiesch z zamiast na lodowiec iść piszę z

Tobą :-)

Ale Ci dobrze :) Ja w długi weekend byłam w Zawoi, w sobotę wybywam do Zwardonia, na Wlk. Raczę :)

dobrze byłoby gdybym na niekończoncy horyzonz morza patrzył,,, wiesz ja tu mieszkam . no może nie w wysokich Alpach ale u podnóża nad pieknym jeźiorem otaczającymi górami. a teraz mam krótki urlop i wypoczywam po południowej stronie . do Polski niestety nie było czasu pojechać,,,,,,,

Morze tak średnio lubię, chyba że Adriatyk. Uwielbiam wybrzeże chorwackie, słoweńskie, włoskie... Polecam Ci miasteczko Piran w Słowenii, bardzo nastrojowy zakątek na mapie w tej części Europy:)

nad Adriatyk jeźdże czesto do Cervi. to jest miedzy Rimmini a Ravenną, jakoś nie lubie Jugosławi tzn, ex-jugosławi, Słowenia byłem tam kilka razy w Lipicy na turniejach w jeździe konnej dressura

ja tam kocham też nasz Bałtyk w Kołobrzegu :-)

Widzisz ....:-). fajnie sià z Tobä pisze ale naprawdę muszę troche z tego urlopu skorzystać cholera no i skończą się nasze dyspóty o introwertyźmie :-(

Ja właśnie kocham tereny ex - jugo. :) Natomiast za naszym Bałtykiem jako tako nie przepadam, strasznie ponure wrażenie na mnie wywarł ( byłam tylko raz w Jastrzębiej Górze). No nic, życzę Ci udanego urlopu :) Korzystaj, skoro okolica tak bajeczna ;) Ja jeszcze tutaj będę, więc można pisać.

a może porozmawiamy o tej naszej samotności jeszcze kiedyś ?????

zapraszam yoko_art@gazeta.pl

miło naprawdę z Tobą czas spędziłem. Introwertyczko Ty :-) jan.j@bluewin.ch będę po zejściu z gór odrazu maila sprawdzał :-), :-)

Nie mam nic do takich dziewczyn, ale powiem szczerze, że nie preferuję. Próbowałem kiedyś taką podrywać, ale to była mordęga. Czekanie aż ona się otworzy chyba z kilka miesięcy, zdaje się że ona oczekiwała że będę ją "otwierał", ale sama z siebie niewiele potrafiła dać. Odpuściłem, bo mnie to męczyło, a było tyle wokół uśmiechniętych i sympatycznych dziewczyn, nie żałuję.

No rozumiem, kiepskie doświadczenia. Wiem, że z nami, introwertyczkami, jest trudno. Wypadamy jako chłodne, skryte, mało otwarte, potrzebujemy czasu, aby pokazać naszą prawdziwą twarz, same raczej nie zabiegamy o niczyje względy (lęk przed posądzeniem o nachalność). Ale nie jest też tak, przynajmniej mogę powiedzieć to na swoim przykładzie, że nie potrafimy docenić innych. Gdy już się otworzymy, jesteśmy ciepłe, lojalne i oddane, okazujemy uczucia. Po prostu musimy być pewne tego drugiego człowieka. Może spotkałeś dziewczynę, która po prostu nie była Tobą zainteresowana, a nie introwertyczkę?