Czasami czuje sie beznadziejnie

Mam 23 lata, mieszkam z narzeczonym w UK On pracuje normalnie, a ja wymarzylam sobie swoj maly biznes ktory prowadze w domu. Niestety od poczatku idzie kiepsko, mam malo zlecen, a w zwiazku z tym malo pieniedzy. Nie narzekamy na finanse, ale o odkladaniu raczej nie ma mowy... Nie moge isc do normalnej pracy, bo nie pogodze tego z moja dzialalnoscia, a nie chce rezygnowac z tego, co robie, bo wlozylam w to sporo pieniedzy i zaangazowania, zarowno ja jak i moj narzeczony. I w takich chwilach czuje sie beznadziejnie, niepotrzebna, jakbym byla sepem, i darmozjadem :( Robie wszystko w domu, sprzatam, gotuje, dbam o rachunki i o wszystkie inne rzeczy, ale czasami mam wrazenie, ze jak ktos nie pracuje na etacie "dla kogos" to jest postrzegany jako nierob i darmozjad... Smutno mi :(

Mój eks ma odmienne zdanie - on uważa, ze na etacie pracują tylko ofermy i nieudacznicy, a sensem życia jest własna DG. Jesli masz z DG tyle dochodów ile miałabyś z pracy na etacie, to spoko. A jak dużo mniej to przemyśl sprawę. A jeśli masz przyzwoite dochody, ale chciałabyś mieć duuuużo wyższe, i stąd poczucie beznadziejności, to zmień oczekiwania.

no wlasnie chodzi o to, ze jest tego mniej niz bym zarobila w pracy na etacie. Ale ma to swoje plusy. Jestem w domu o ktory moge dbac... Wszyscy mowia zebym dala sobie czas bo to jeszcze poczatki (zaczelam od tego roku) ale ja nie czuje sie dobrze z tym :(

co to znaczy dg?

dg- Działalność Gospodarcza

Zrób sobie "bilans" na kartce. Wypisz plusy i minusy prowadzenia DG - mnie takie wypisywanie pomaga. Kiedyś prowadzłiam DG, przychody całkiem spore, ale była to jednoosobowa działalność, brakowało mi kontaktu z ludźmi. Były co prawda kontakty z kontrahentami, ale brakowało mi takich codziennych kontaktów ze znanymi mi osobami. I zrezygnowałam.