Książe prawdziwa historia

Mieszkaniem księcia jest serce księżniczki jego. A domem księżniczki jego, źrenica w oku księcia onego. . Pomyka na podniebnym rumaku by nocą senną zapukać do komnaty księżniczki i wniknąć w jej cielesną powłokę. A o poranku wymknąć się między kroplami rosy, wśród traw i tataraków, gdy nieśmiało promyk jutrzenki zabłysnął w złocistych włosach księżniczki... . To książe się obudził i z przestrachem na świat przez rozcapierzone palce zerka. Z przestrachu wielkie łzy roni i nie rozumie na czym ten świat stoi. A z boku cicha muzyczka sączy się... ciemność blask świecy na strzępy rozrywa, na ścianach w chowanego cieniami grający... Z wolna do ust stary kielich unosi, wina napić się chciałby, lecz w niwecz wszystko obraca przekleństwo przeklęte. Lecz oto nadchodzi, ciężkimi obcasami stukając i u progu komnaty staje, choć płaszcz mokry i ciężki jeszcze przyodziany lecz niebawem zezuty ostanie ... Zezem na nagość spojrzawszy z przerażenia krzykiem przestrzeń na strzępy rozrywa i w te pędy ucieka, książę rozedrgany. Co tchu, ledwo dycha, przez trawy, krzaki i tataraki, kapcie w błocie ostawiwszy na bosaka dyma, śliną brodę zrosiwszy, wzrokiem błędnym wilki straszy... Byle dalej, byle dalej, przez mokradła i knieje, bo stara szkapę dopadł co siedem dni i nocy siedem bez wytchnienia gnała. I gonił tak, gonił do utraty tchu, aż do jamy wielkiej wpadł...a jak wpadł, tak się nie ruszył , jeno padł jak stał i leżał jakoby tydzień w pysku nic nie miał... Jedynym jego towarzyszem przez ten tydzień cały był pająk ogromny o białym odwłoku, który wilgocią łapek gorąc czoła mu chłodził i do życia na powrót go przywiódł. Pająk jego przyjacielem i ostoją, a przyjaźń ich po wsze czasy niezłomna, bo on go w jego opuszczeniu wspiera. Więc ożywiony, z agonii powstawszy, wdzięczny pająkowi za cud ocalenia , odwłok biały z wdzięczności obiecał mu pielęgnować na cały czas pobytu w głębokościach jamy... A gdy razem przebywali góry, lasy , morza ...a odwłok jego biały i lśniący kroplami deszczu zroszony był jak latarnia morska w czasie burz ognistych jedynym światełkiem w ciemnościach. Książę pająka wiernością ujęty, nad nim się pochylił, całus siarczysty na odwłoku złożywszy... I cud się stał... ... cdn.

dlaczego to robisz? dlaczego laczysz kawaleczki pisane przez wiele osob w calosc. Ta historia podoba Ci sie? Jesli chcesz, mozemy zawsze ja kontynuowac.

kim jestes? jednym z autorow?

czyj to fragment baśni? Odorowskiego?

Tak, jednym z autorów.

Tak, podoba mi się. Tak, chcę kontynuować.

to mozna zawsze kontynuowac

Czy autorka przewiduje jakiś scenariusz? Jakieś propozycje?

W jakiej czasoprzestrzeni umieścimy księcia?

A przed wszystkim jaki ma być książe: Szlachetny, prawy, stateczny czy rozpustnik i hulaka?

skąd wiesz, że jestem autorką? Książe jest tworem już uformowanym, ukształtowanymi i umieszczonym w odpowiednim kontekście czasoprzestrzennym, więc nie trzeba go "dotwarzać", Książę jest stworem nieco rozkojarzonym, który, kiedy dotyka się przedmiotu, można mieć prawie pewności stuprocentową, że ten przedmiot ulegnie zniszczeniu. Taki oto jest książe.

I kim jestes?