Odzwyczajanie dziecka od spania z rodzicami

Obecnie jestem na etapie odzwyczajania swojej córki spania z nami, ten okres bede wspominac jako na prawde wyjatkowy:) ale czas powiedzieć sobie dość, nie chce robić jej tym krzywdy każdy powinien mieć swoje miejsce i kat. Córka należy raczej do dzieci rozpieszczonych, nie jest kapryśna choć potrafi mieć swoje humorki jak każde dziecko. Dzisiejsza noc to nasz 3 kiedy mała śpi oddzielnie w swoim łóżeczku, nie potrafi zasypiać sama, na razie stosuję metodę że ją usypiam i wkładam do łózeczka , śpi bez większych problemów całą noc, na razie przez dwa dni kazdej nocy wstawalismy po 2 razy, raz trzebabyło ponosić a tak wystarczyło pogłaskać po główce i potrzymać za rączkę. Mam nadzieję że z czasem uda nam się przesypiać całą noc bez problemu i nauczyć ją zasypiania samej, niedługo bedziemy się przenosić do innego kraju i tam chce zrobić jej osobny pokoik :) Jak u Was wyglądał taki proces? Czy z powodzeniem się zakończył? Może macie jakieś skuteczne sposoby na naukę samodzielnego zasypiania?

tak, sposób był bardzo prosty- od początku dziecko spało w swoim łóżeczku

nasza corcia na razie spi znami ma prawie 7 mcy. ale już się boje tego okresu odzwyczajania, najgorsze jest to ze zasypia przy cycku:( i to dopiero będę problem

Ja absolutnie nie żałuje ze mała spała z nami, to sa piekne chwile, dziecko dużo nam chorowało i tak było dla nas najprościej i dziecko czuło się bezpiecznie spiąc z nami, Oczywiscie uwazam ze kazde dziecko powinno spać w swoim łozeczku, dlatego też nie czekam do momentu gdzie dziecko miałaby 10 lat, a chcę zrobić to teraz gdy w miarę dziecko jest jeszcze plastyczne. Proszę nie oceniać bo każdego sytuacja jest inna i każdy ze swojej perspektywy ma racje.

dodam jeszcze , ze próby były już wcześniej gdy mała miała ok 10 miesięcy ale nie była zupełnie gotowa na zmianę, a śpi z nami od 6 mieisaca życia, takto spała w swoim łóżeczku, ale gdy zaczeła chorować spała z nami i tak zostało, teraz jest zupełnie inaczej wszystk rozumie, ciesyzła się z nowego lozeczka, zrobilismy bal dla misi i cieszyła się bardzo nie boi sie lóżeczka i jak ją odkładam nie ma szpilek pod pupą tak jak to było wcześniej.

Ja tez nie zaluje ze corka spi z nami. uwielbiam moment kiedy przytulam się do niej, czuje jej zapach i idziemy spac. albo kiedy rano przykłada mi swoja raczke do mojego policzka i budzi swoja rozmowa z żyrandolem:) a ile ma twój maluszek ze dajesz go do lozeczka? ja caly czas się zastanawiam kiedy bd ten odpowiedzi czas,,,,

"teraz jest zupełnie inaczej wszystk rozumie, ciesyzła się z nowego lozeczka, zrobilismy bal dla misi i cieszyła się bardzo nie boi sie lóżeczka i jak ją odkładam nie ma szpilek pod pupą tak jak to było wcześniej."------------------------------------------------------a ile teraz ma Twoja córka?

Spaliśmy z synkiem w łóżku do momentu gdy skończył 2 latka. Później urządziliśmy wspólnie jego pokoik i był zachwycony :). Parę dni wędrowałam do niego w nocy gdy się budził,ale było ok. Nie sprawdziły się straszne scenariusze "życzliwych". Drugie dziecko też z nami śpi i nie zmieniłabym tego za żadne skarby.

Synek z nami spal do,6 miesiąca i uwazam ze to byl najlepszy czas na zmianę.

ja nigdy kłopotu z córką nie miałam.Najpierw spała u siebie w łóżeczku obok naszego łóżka,a jak miała około 7 miesięcy to przenieśliśmy ją do jej pokoju.Obawiałam się że będzie budzić się i płakać ale nic z tych rzeczy.teraz ma ponad dwa lata i nadal odpukać śpi dobrze.Czasami zdarza się jej wieczorem przed spaniem powygłupiać w łóżeczku ale nie marudzi nigdy...Natomiast od jakiegoś czasu zdarza się że w nocy wyjmuje szczebelki z łóżeczka i przybiega do nas,nie płacze,tylko wskakuje do wyra pod kołdrę i albo coś opowiada po swojemu,albo zasypia.Ja nie mam serca odprowadzać jej do siebie,ale boje się że się przyzwyczai i będzie tak co noc...

u nas przebiegło bezboleśnie, akurat szykowaliśmy pokój dla synka i mój mąż składał mu łóżko , juz takie dziecięce, Młody pomagał swoimi gumowymi narzędziami a w trakcie mu tłumaczyliśmy że to jego łóżeczko. Dostał tez pościel z Mc Quinem :) więc nie wiem czy nasze tłumaczenie czy ta pościel ale tego samego dnia sie przeniósł sam, na własne życzenie, miał 17 miesięcy :) a może po prostu był gotowy ? teraz (2,8) przylatuje do nas o 7 rano i włazi pomiędzy na porcje porannych przytulasków, ale to nam zupełnie nie przeszkadza a wręcz przeciwnie :)

moja córcia ma 19 miescięcy, wiec na razie chce ją odzwyczaic od spania z nami, a na 2 latka dostanie wlsanny pokój:)

wczoraj mała miała jakiś kiepski dzień wstawałam do niej 17 razy od 20, i o 2 w nocy wymiękłam i wziełam ją do nas do łózka, mam dzis takie wyrzuty sumienia ze szkoda gadać ,ale po prostu brak sił, teraz jestem bez meża przez kilka dni więc sama musiaalm wstawac i nie dałam rady, mam nadzieje ze nie zaważy to na całej sprawie.

co za debilizm żeby dziecko spało z rodzicami w łóżku? Od pierwszej nocy powinno spać we własnym łóżeczku. Zdajecie sobie sprawę troskliwe mamusie jak dziecko te wasze odzwyczjenia przeżywa? Bo nie chce wam się duuupy w nocy podnieść żeby go nakarmić to kładziecie dziecko obok siebie?

Drogi gościu nie oceniaj, moje dziecko spało w swoim łózeczku, nie karmiłam piersią bo straciłam pokarm, do 6 mmiesiaca nie bylo żadnych problemów, potem zaczeło dość poważnie chorować, i dlatego spało z nami, sama nie chciała spać w swoim łożeczku. Nie oceniaj jak nie znasz sytuacji u ludzi, pozatym uważam ze dziecko tylko na tym zyskalo, miało tyle przytulania ciepla i poczucia bezpieczenstwa co z pewnoscią nigdy twoje dziecko nie zaznało, pozatym zanm osobę ktora ma 3 dzieci, każde z nich spało w swoim lóżeczku nigdy nie brala do ich wspolnego łózka, ale trafil się 3 syn, i neistety jej światopogląd sie zmienił, nei chciał spac w lóżeczku i spal z innym, wiec uwazam ze kazdy ma inna sytuacje nie ma co oceniać tu nikogo ,

A to,że noworodek,po 9miesiącach bycia non stop z matką,nagle zostaje wrzucony sam do łóżeczka jest ok? Spałam z dzieckiem,dużo go nosiłam i w osie miałam,co mówią inni. Tak było dobrze i wszyscy byli szczęśliwi i wyspani.

nosie

ja zabieram moja do lozka, jak sie budzi po kilka razy w nocy - nie mam sily wstawac, bo rano jestem niewyspana. zasypia w lozku sama, ale potrafi obudzic sie kilka razy, w sumie szybko zasypia, ale ja potem niekoniecznie. za to ze mna spi twardo i sie nie budzi. mysle, ze problem zniknie wraz z ostatnim zabkiem.

ja wlasciwie od poczatku pilnowalam, zeby syn nie spal z nami, nawet jak musialam do niego czesto wstawac, a choc ma 2lata przespane w calosci noce sa rzadkoscia. Jakis miesiac temu jednak odpuscilam, bo jak u kogos wyzej-wstawanie co 15min mnie zlamalo ;) ale co mam zrobic synowi, ktory z placzem laduje sie do lozka, wygonic? Trudno, cale moje nocne poswiecenie by spal sam na nic, dlatego nie oceniam juz nikogo, nadal uwazam ze dziecko powinno spac u siebie, ale teoria i praktyka sie rozmijaja

nie widzicie ze same sobie robicie problemow na przyszlosc. najpierw naucza zasypiac przy piersi, kolysaniu albo w swoim lozku a pozniej marudza ze trzeba to zmienic albo ze nie maja na nic sily ani czasu bo usypianie dziecka trwa godizne (w dobrym przypadku bo moja kolezanka i 2 h potrafi usypiac) u mnie dziecko od poczatku bylo nauczone zasypiac samo - i nie ma problemu do dzis. A ile czasu mialam dla siebie zaoszczedzonego wieczorem - kapiel, czytanie bajek, kolysanka na dobranoc, buziak i tyle. Obce mi sa kolysanie do snu albo kladzenie sie z dzieckim i przekladanie go jak jzu zasnie. Masakra, jak dla mnie same sobie jestescie winne

Autorko a powiedz mi ile ma twoje dziecko lat?

coś strasznego to spanie z rodzicami. po pierwsze jest to obleśne :o kiedy dziecko śpi z rodzicami, ich pościel, pierdy ojca, nieświeży oddech matki- makabra. Po 2 odzwyczajanie potem dziecka od spania z rodzicami zaburza dziecku poczucie bezpieczeństwa, dlatego najlepiej kiedy dziecko od razu śpi samodzielnie. Ja nie wiem jak wy na własne życzenie możecie wychowywac takie rozpieszczone ciapy, które są rozbeczane wiecznie w przedszkolach i najbardziej rozwydrzone z reguły. Masakra

Gosciu sam jestes ciapa, kazdy robi to na co ma ochote ciapo

Moj synek tez spal sam w lozeczku do okolo 6-7 mc, pozniej nie chcial, plakal, non stop sie budzil, do tego od czasu do czasu chory, nie mialam sily wstawac wiec wzielismy go do siebie ( Dodam ze ma swoja osobista poduszke i koldre), probowalismy odstawiac tak jak Ty, pomalu etapami, zasypia z nami i przekladam do lozeczka,spi cala noc sam, oczywiscie zdaza sie ze musze wziasc kolo 4.00 do lozka, tylko ze dostaje mleko mm od 10 Mc wieczorem i rano okolo 6.00 i wtedy biore do nas :-)

To ja z 22.02 dosam ze maly ma 21 mc

Nidy nie spałam z dzieckiem, łóżko jest nasze i nie chce w nim zapachu dziecka mleka i t d. Nasze miały od początku swoje miejsce.

ja tez na poczatku uwazalam, ze dziecko musi spac samo. kiedy corka zaczela sie wybudzac, a maz byl w delegacji, odpuscilam, bo nie zamierzam chodzic jak zombie. i co najlepsze - lubie z nia spac :). czasem nawet, jak nie wybudzi sie w nocy, to jakos mi rano lyso. z drugiej strony zastanawiam sie, czy to jej wybudzanid nie jest zwiazane z odstawieniem od piersi. bo wtedy sie zaczelo. wczesniej przesypiala cala noc, nawet zabkujac... do tych, co mowia, ze spanie z dzieckiem jedt oblesne - wszystkie ssaki spia z mlodymi. jestem ciekawa, ilu z was spi ze swoim psem lub kotem... no ale pies/kot a dziecko to co innego, nie ;)?

pisalam wczesniej, chcialam sie odniesc do wypowiedzi o tym samodzielnym zasypianiu, z tym tez konsekwentnie nauczylam syna i zasypial sam az do poprzedniego miesiaca. Jaka ja bylam zadowolona, buziak i mis na dobranoc, zamykalam drzwi i spal. Od jakiegos czasu i godzine musze przy nim siedziec! Jak chcialam to wyeliminowac, to placz trwal poki nie przyszlam, a syn bal sie glowe polozyc na poduszce zebym nie wyszla, kazde moje chocby spojrzenie w kierunku drzwi to byl placz ;). I co w takim przypadku, czekac az padnie umeczony placzem, bo ma sam zasypiac?

mam podobnie z corka. mysle, ze to objaw leku separacyjnego. musze siedziec z nia w pokoju jak zasypia, ale mige w tym czasie czytac gazete, czy grzebac w necie - chodzi o czysta obecnosc fizyczna i nic wiecej.

No i ja sie zastanawiam kiedy sie zlame. Synek od 7 mscy czyli od urodzenia spi sam. Ale ja juz mam dosc wstawania po kilka-kilkanascie razy w nocy. Nie zawsze sie wybudza,ale zaplacze przez sen a ja wstaje i sprawdzam.ostatnio przez godzine nie mogl spac. To nie tak,ze jak dziecko od urodzenia samo spi to spi super. Czasami nie mam sily i najchetniej polozylabym go obok,zeby w polsnie podac mu smoka jak go szuka,czy poglaskac po policzku jak zaplacze. Wlasnie ostatnio jak sie na godzine wybudzil to wymieklam i wzielam go do nas,to maz stwierdzil: on jezt chyba za malutki,zeby z nami juz spac :P bo boi sie,ze go zgniecie:P ale synek i tak zasnac nie mogl,wiec wrocil do siebie. Ale ja wstaje wyczerpana rano,bo ile mozna.od porodu nie spalam dluzej niz 4h ciagiem i to sporadycznie. Bo zazwyczaj budze sie co godzine-dwie. Dla mnie to jest masakra a nie spanie z dzieckiem. Masakra to jak matka odcina sie od dziecka,nie pozwala mu na przytulanie,bujanie bo ona tak sobie wymyslila a potrzeby dziecka jej nie interesuja w danym momencie,bo to ona jest nr.1.