Hej Wam czy ktos z Was wie jakie to uczucie zbyt duza niesmialosc

Bo ja niestety tak.Boje sie wychodzic z domu i ogolnie mysle o sobie, ze jestem do niczego,Nie dosc ze nie ladna to jeszcze bardzo niesmiala :( wogole nie mam kolezanek.Nie wiem jak rozmawiac z ludzmi, nie interesuja mnie tematy seksu ani nie mam nalogow.....

skad jestes ? ja mam to samo

a co cie interesuje ?

jestem z Gliwic..rysowanie, muzyka....

Jeśli chodzi o sam wiedzenia jakie to uczucie, to u mnie jest to uczucie lęku. Dawaj coś o sobie, będziemy prognozować, psychologować i radzić :)

wlasnie jest to takie uczucie leku, gdy wychodze z domu kluje mnie serce gdy musze cos kupic w sklepie strasznie boje sie patrzec na sprzedawcow, rumienie sie.Ciezko mi sie z tym zyje :(

mi ta niesmialosc az tak bardzo nie przeszkadza w codzioennym zyciu. Nie wstydze sie wychodzic do ludzi czy kupic cos w sklepie. Najbardziej przeszkadza mi brak kobiety u boku, co wlasnie spowodowane jest to cholerna niesmialaoscia

To masz o wiele lepiej :).Moze kiedys uda mi sie to przezwyciezyc ale sama juz nie wiem...mam 19 lat prawie

Dziewczyny mam tak samo! walcze z tym ale opornie mi idzie. Chciałabym jeszcze dodac ze to raczej nie nadmierna niesmialosc a fobia spoleczna

tojestmoc tez nie masz kolezanek?

Nie mam , te z podstawowki nawet stracilam... Nie chce chodzic na imprezy bo sie wstydze. nie lubie jezdzic autobusami bo sie wstydze do sklepu tak samo. najchetniej bym z domu nie wychodzila bo tam mi tak bezpiecznie i blogo . Mysle ze mamy podobnie , najgorsze ze mam wrazenie iz sama sobie z tym nie poradze i ze w koncu bede musiala udac sie do psychologa

Jeżeli Cię to pocieszy to sprzedawca w ciągu dnia ma taką ilośc klientów ze nawet jak na Ciebie patrzy to i tak za 5 minut zapomni, zupełnie nie zwraca uwagi. Poza tym w kupowaniu nie ma nic wstydliwego. Ile masz lat?

tak jakbym czytala o sobie, mnie przyjaciolki tez opuscily te dawne zmienily sie na takie typowe puste lalunie :/ Z kad jestes jesli mozna wiedziec? Ja tez myslalam o pojsciu do psychologa,ale czy to cos da? jedna psycholog powiedziala mi,ze musze sobie radzic z tym sama -.-

Skąd* Psycholog nie zaszkodzi, ale najważniejsze to zrozumieć że świat nie kręci się koło Ciebie i naprawdę nikogo nie obchodzi czy jedziesz autobusem czy nie, pomyśl sama, czy zwracasz uwagę na ludzi na ulicy? Popatrzysz, miniesz i tyle. Więc dlaczego myslisz ze dla nich Twoja osoba bedzie tak istotna że wstyd Ci isc do sklepu albo jechac autobusem? Troche czasu to zajmuje ale jak juz czlowiek sobie to uświadomi to później już z górki.

Gosc,masz racje ja proboje w srodku sobie tlumaczyc, ze to tylko chwilka a potem ta sprzedawczyni/sprzedawca o mnie zapomni ale w srodku odczuwam takie nie wiem jak to okreslic.... takie chamulce ... to nie jest takie proste jak sie wydaje

Pracowałam jako sprzedawca. Uwierz mi, w momencie w którym odchodzisz od lady sprzedawca nie pamięta że tam byłaś, a po 2 następnych klientach nawet nie jest w stanie sobie przypomnieć kogo obsługiwał przed chwilą. Poza tym kupowanie nie jest wstydliwą czynnością, robi to KAŻDY człowiek.

Racja....moze i powinnam tak myslec zawsze jak wychodze gdzies na dwor.... dziekuje,Gosc :)

Ile masz lat? Też sie kiedys stresowałam takimi pierdołami, aż właśnie zaczęłam pracować z ludzmi. Im więcej sytuacji kontaktu z innymi tym mniej się tym przejmujesz bo zdajesz sobie sprawe ze to codziennosc, ani ty tych ludzi nie zapamietasz ani oni Ciebie.

Gosc,Prawie 19.Ta niesmialosc wziela sie z dokuczania w szkole i ponizania mnie,potem juz nikomu nie moglam ufac.W domu tez nie mialam ciekawej sytuacji.Nie lubie siedziec sama w domu ale poczucie bezpieczenstwa zmusza mnie zeby tu siedziec. Nie mam odwagi znalesc sobie jakis normalnych znajomych.

A w szkole nie masz normalnych znajomych? Jesteś w Liceum? Też jestem z Gliwic, w liceum poznałam super ludzi i ich znajomych, trzymamy się do dzisiaj a juz ładnych parę lat po jestem.

Nie mam, nie dawno poszlam na studium kazdy tam ze soba rozmawia a ja tylko slucham i patrze jak inni sie dogaduja.W gim i podst tez tak mialam.Chyba dosc czesto jest w szkolach i wszedzie jest tak,ze te malomowne osoby sa troszke ignorowane.

Studium? W wieku niecałych 19? A do liceum czy technikum nie chodziłas? Jak Ci ciężko pierwszej do kogoś zagadać to najpierw przysłuch*j się rozmowie, później spróbuj dołączyć. Okazja jest idealna bo masz wspólny temat = szkoła. To zawsze jednak łatwiej niż zacząć rozmawiac z kims z kim totalnie nie masz o czym.

I nie chodzi o to ze nieśmiałe osoby sa ignorowane, tylko no tak jak mówiłam= świat się niekręci wokół Ciebie. Pewnie jesteś zauważana przez innych ale widzą że nie wykazujesz inicjatywy ani chęci rozmowy więc przecież nie będą Cię zmuszać i przestają zwracać uwagę i koło się zamyka bo czujesz się odizolowana.

Tak zdalam liceum i poszlam na studium.Moze sproboje jakos zagadac :)

Nikt tego nie zrobi za Ciebie. W końcu będziesz musiała iśc do pracy, przejść rozmowy kwalifikacyjne, współpracować z innymi, nie uciekniesz od tego. Im wcześniej zaczniesz się w tym wprawiać tym lepiej. Na początku jest cięzko, ale wyjścia nie masz.

Tak dokladnie to wcale nie jest proste . Przeciez ja zdaje sobie sprawe ze nie jestem jakas wyjatkowa zeby wszyscy mnie obserwowali , ale jednak caly czas gdzies w podswiadomosci siedzi cos co mi podpowiada stresem mimo ze nie ma sie czym stresowac. Ciezko wytlumaczyc w kazdym badz razie nie pomaga mi analizowanie i tlumaczenie "ze to glupie i niedorzeczne " . Tak samo jak autorke tematu w podstawowce bylam wyzywana i wysmiewana przez rowiesnikow , nie umialam nigdy nikogo sobie zjednac i teraz nikomu nie ufam . I moze tez z tego powodu jestem tak bardzo niesmiala , zamknieta i przewrazliwiona.

Aha i jestem z okolic Olsztyna oraz mam 20 lat