Zakochałem się w koleżance i jestem zazdrosny

Witam sytuacja jest bardzo zawiła, ale spróbuję ją uprościć, otóż jest u mnie w klasie taka fajna koleżanka, jakiś czas temu zacząłem z nią pisać itd. pisaliśmy było spoko, czasem chciałem ją gdzieś zaprosić, ale ona nie miała czasu (na tygodniu, kiedy ja miałem to ona nie miała, a kiedy ona miała to ja nie) więc odpuściłem z tym. Potem nadszedł taki czas gdy nie pisaliśmy (bo wydawało mi się głupie i trochę natarczywe, że to zawsze ja muszę zacząć, aby zaskoczyło, a także dlatego bo miałem mniej czasu), w tym czasie dowiedziałem się, że ona za tym tęskni, ale nie zaczynałem, odczekałem jakieś 2 tyg. i powoli zacząłem odnawiać stary sposób (w tym czasie coś mnie strzeliło i się w niej zakochałem). Jednakże ona niezbyt chętnie już odpisywała tak jakby się obraziła, minęło jakieś pół miesiąca już się dowiedziałem o co chodzi (jest obrażona na mnie bo ktoś jej o czymś powiedział nwm czy na mój temat czy, że ja coś o niej powiedziałem oraz za to, że niby jestem natarczywy, bo zapraszałem ją w tej przerwie na rower w dwa weekendy pod rząd, lecz ona nie miała czasu), ale w miarę upływu czasu ona przestaje być obrażona (w dodatku ona wie, że ją kocham, ale udaje, że nie, a gdy czasem jakaś jej koleżanka powie, że i ona mnie kocha ona nawet nie próbuje zaprzeczyć tylko robi się speszona), tylko tu pojawia się kolejny problem, bo u nas jest taki chłopak, jest strasznie charyzmatyczny co muszę mu przyznać (chociaż jest idiotą zarazem, ale tego nikt nie dostrzega bo teraz taki etap wśród rówieśników) i potrafi sobie zjednać ludzi, ma bogatych rodziców, którzy często wyjeżdżają więc organizuje grube melanże co tydzień (wydają po 300-450 zł) i szpanuje tym wszystkim (osobiście uważam, że o ile napić się można, o tyle rzyganie [i chwalenie się tym] i inne idiotyzmy, które oni tam odstawiają to gruba przesada), ten chłopak jest też takim typowym podrywaczem, startuje do każdej dziewczyny, a ostatnio rozstał się z jedną więc zaczął startować do tej. I tu jest pies pogrzebany, bo jak na razie tej koleżance on szpanuje strasznie swoją charyzmą i melanżami, nie stwierdzam tu, że jestem ciotą, która po prostu nie potrafi się dobrze bawić, bo sam lubię pójść na imprezę tyle, że po prostu mam duże ograniczenia i nie ma za bardzo jak, mógłbym jej zaszpanować setkami rzeczy (bo potrafię wiele, jestem bardzo mądry z tego co gadają, a i pośmiać się potrafię, tyle, że w przeciwieństwie do tamtego typa, moje żarty nie opierają się jedynie na seksie, obrażaniu i chlaniu, ale na wszystkim przez co nie śmieszą aż tak). I co tu robić bo widzę, że ona coraz bardziej się do niego zbliża (nie wiem tylko, czy traktuje go jako dobrego kumpla czy coś do niego czuje), co mam czekać aż dorośnie i zrozumie, że takie melanże to żaden szpan, a zarazem ryzykować, że już się nie spotkamy, bo to ostatnia klasa i zmieniamy szkołę czy też próbować walczyć z tamtym typem każdymi metodami, zresztą teraz jest wyśmienita okazja do zgnojenia go, albowiem jest wielka wojna (którą oczywiście przegra chociaż jemu wydaje się inaczej, ale na razie jest łagodzona) i jeśli doprowadzę do zaostrzenia konfliktu (a to jest proste), to koleś będzie naprawdę zmasakrowany, czy też mam próbować czegoś innego?