niedojrzała emocjonalnie masochistka

Jak w temacie...:) Tak to ja. Dlaczego? Jestem z facetem prawie 4 lata. Na początku super fajnie. Randeczki, spotkanka, luzik. Potem ze sobą zamieszkaliśmy. I mieszkamy. Jak to wygląda? On pracuje w domu, ja poza miastem. Wracam padnięta i odpoczywam - żartuję oczywiście...:P Wracam i od razu od garów i do sprzątania, bo jaśnie królewicz nie robi nic. Z rzadka mu się zdarzy umyć naczynia czy odkurzyć. Owszem - ma pewne ograniczenia - mianowicie jest niewidomy. Ale czy to powód, żebym ja robiła wszystko!!!??? Czy to powód, żeby po sobie nie posprzątać - ba on nawet nie wykazuje takiej inicjatywy. Często słyszę, że jestem kobietą i ja mam wszystko robić. Nie mam prawa być chora czy zmęczona. Mało tego - gdy mam inne zdanie niż on to straszy mnie: "mam ci wyrzucić ciuchy na korytarz" i nieraz to robi. Bardzo często mnie wyzywa od k***, szmat, dziwek i innych. Znęca się nade mną fizycznie i psychicznie, ciągle szantażuje, depcze moją godność, a ja głupia nie potrafię odejść.... Bo jak zostawić osobę tak zależną ode mnie... poza tym boję się samotności.... Tak jestem niedojrzałą emocjonalnie masochistką... I?

Daj sobie z nim spokoj. Za jakie grzechy masz znosić jego popaprana osobowość? Nic go nie usprawiedliwia, bycie z litości jest gorsze niż rozstanie. Rodzine chyba jakas ma? A jak nie to do osrodka czy gdzies. Zrob cos bo sama siebie niszczysz

Chciałabym odejść bardzo. Ciągle się kłócimy - boli mnie od tego głowa i żołądek. Do tego non stop słyszę, że nie może na mnie liczyć, bo jak potrzebuje gdzieś iść to jestem w pracy. Kto się nim zajmie jak odejdę? Odejście byłoby chyba niemoralne.

Ale z czym masz problem? Jak następnym razem wyrzuci Twoje ciuchy na korytarz, to poproś grzecznie, żeby jeszcze dorzucił walizkę. Następnie wpakuj ciuchy do walichy i spieprzaj, gdzie Cię oczy poniosą. Po resztę rzeczy wróć za jakiś czas.

Wydaje się takie proste. Szkoda, że takie nie jest.Tym bardziej, że ostatnio jest tylko gorzej... I nawet nie mam komu się zwierzyć... Każdy mówi: odejdź. Ja bym chciała, ale to nie takie proste. W sumie to o może liczyć tylko na moją pomoc. Ewentualnie kolegów raz na jakiś czas. Jak mam go więc zostawić. Poza tym on mnie stale szantażuje. Boję się, że jak odejdą a jeszcze nie zabiorę wszystkich rzeczy to on mi coś zniszczy. Boję się, że jak odejdę to spełni swe groźby i zadzwoni to mojej pracy. Dzisiaj mnie znowu pobił, niedawno zrobiłam sobie ranę (bo robiłam coś dla niego), zaczęła się goić (dość głęboka), a on o niej wiedział i wiedział gdzie. Dziś więc bił mnie w nią dotąd aż na nowo rana się otworzyłam i krew poszła. Czasem się zastanawiam....