Posiadanie dzieci a ciagle wymowki od wykonywania

Czy wasi znajomi tez zdziwaczeli jak zaczeli miec dzieci? Nie zrozumcie mnie zle, niektorzy moi znajomi pozostali normalni, sa ciagle tymi fajnymi, ciekawymi osobami jak zawsze. Ale wiekszosc! nie rozmawiaja o niczym innym jak o dzieciach, a kiedy to zjadlo, a ile, a o ktorej do toalety poszlo. Co wiecej wymiguja sie od codziennych obowiazkow i zaslaniaja sie dziecmi. -ja nie jestem tego w stanie zrobic, przeciez ja mam dzieci! - Tego typu teksty slysze o co po niektorych. Jakby posiadanie dzieci bylo czyms niezwyklym i na tym juz sie swiat konczy, a skoro ja jeszcze dzieci nie mam (jestem w ciazy) to nie mam nic do roboty i moje zycie pewnie nie ma sensu. Tak wnioskuje z ich wypowiedzi, moich juz raczej bylych znajomych. Z jedna dobra kolezanka poklocilysmy sie juz na dobre jak poprosila mnie o przysluge, po raz kolejny, bo ja moge, a ona przeciez ma dzieci i nie ma czasu, a i szkoda jej pieniedzy, skoro ja to moge dla niej zrobic! Czy macie takie same problemy?

?

???

Też mnie to czasami wnerwia. Ja mogę zostać po godzinach, bo nie mam rodziny, a one mają dzieci. Ja mogę sobie odłożyć pieniądze, bo nie mam rodziny, a one mają dzieci (może po prostu potrafię oszczędzać, a nie wydawać pieniądze na lewo i prawo, bo dziecko chce 5 zabawkę w tym tygodniu?). Z urlopem to ja mam się dostosować, bo nie mam rodziny. Ona ma mieć urlop wtedy kiedy chce, bo ma dzieci. Już mnie trafia. Traktują mnie jak kogoś gorszego, bo nie mam dzieci:/

I wlasnie o to mi biega, jak ktos tu przede mna napisal. Niektorzy ludzie mysla, ze jak nie mam dzieci to wszystko moge dla nich zrobic, sluzyc pomoca, pozyczka i w ogole. Trzymam teraz z normalnymi mamami. Ja tez taka bede.