Uraz z domu, najchętniej zostałabym samotna matką

Mój ojciec był tylko problemem. Porozpieprzał pieniądze na głupoty a my zostawaliśmy głodni i na boso. O wszystko martwiła się zawsze mama. Tylko mama pamiętała kiedy się urodziliśmy, ile mamy lat(serio mój ojciec miał to w d***e i nie pamiętał ile mam lat, zawsze coś około) i czego nam potrzeba. Jakie mamy oceny, jakie książki są potrzebne, ubrania, czy wzieliśmy śniadanie do szkoły. On tylko wiedział, że ma dzieci. I, że żyją pod jego dachem. Jestem już w 4-letnim związku. Obsesyjnie boje się, że mój chłopak zamieni się w potwora. Nie ważne jaki jest, ja se boję, że tak będzie, że będzie tylko ciężarem. Wiem, że to nienormalne i podłe ale czasem najchętniej zaszłabym w ciąże i uciekła w sina dal. Możecie pisać, że jestem podła, że chcę odebrać dziecku ojca. Wiem, że to nienormalne, ale nie wiem jak wyzbyć się tego lęku. Jako dziecko marzyłam, że matka zostawi ojca. Jestem na skraju szaleństwa. Tak bardzo chciałabym mieć dziecko z drugiej strony boję się, że wszystko runie. Boję się, że on przestanie mnie kochać. Boję się, że będzie taki sam jak mój ojciec.