Czy to jest szaleństwo w moim wieku?

Od zawsze marzyłam o byciu felietonistką, pisanie to moja odwieczna pasja, w ten sposób wyrażam siebie. Jednak studia wybrałam z rozsądku: rachunkowość i finanse. Wierzyłam, że to będzie dla mnie dobry sposób na życie, że z czasem uśpi to moją pasję pisania. Nie stało się tak. Mam za sobą obronę mgr. W wieku 25 lat czuję się nie spełniona, zatracona ambicjonalnie. Nie cieszę się z obrony i tytułu mgr, z tego, że udało mi dotrwać do końca choć studia nie były lekkie. Czuję, że do niczego nie doszłam, że nic nie osiągnęłam. Pracuję poniekąd w zawodzie; aby wykonywać tę pracę wcale nie musiałam mieć studiów. Wszystkiego nauczyłam się w pracy, na kursach, na szkoleniach. Zdałam sobie też sprawę, że jeśli teraz nie zrobię czegoś w kierunku swoich marzeń to już nigdy tego nie dokonam. Postanowiłam pójść na studia dziennikarskie, spróbować sięgnąć wyżej. Ale czy to rozsądne? Czy nie jest dla mnie za późno? Psychicznie bardzo męczę się z tym swoim poczuciem niespełniania do tego stopnia, że śni mi się to po nocach.

jestes znudzona i tyle

A ja mysle, ze nie masz nic do stracenia. naprawde. sprobuj nawet jesli jma sie nie udac to za kilka kilkanascie lat bedziesz wiedziala, ze probowalas, ze nie stalas w miejscu

Szaleństwo? Szaleństwem jest zadawać takie pytania. Jak masz talent to się obronisz w każdym wieku, a co dopiero na początku swojego dorosłego życia. Zacznij pisać już teraz. Np. załóż bloga. Jak jesteś dobra, to i studia dziennikarskie ci nie potrzebne.

Chciałabym pójść na studia bo to może jakoś mnie pchnie dalej, wskaże drogę, rozwinie, podniesie bo zapewne sporo jeszcze muszę się nauczyć, talent to dobry początek ale niczego nie gwarantuje.