Jeśli chodzi o pracodawców to trzeba być skończonym draniem, żeby

nie przyjąć osoby do pracy, która potrzebuje w chwili obecnej natychmiastowej potrzebuje pieniędzy. Np. na produkcji, jeśli ta osoba się nie nadaje to można jej dać jakieś lżejsze zajęcie (dajmy na to robienie kartonów czy coś w tym stylu) w sklepie, jeśli ktoś nie nadaje się na kasę czy mięso, niech robi coś innego np. układa rzeczy na półkę (mydła ale nic szklanego by nic taki pracownik nie rozbił). Trzeba mieć wyrozumiałość, np. mój kolega poszedł do fabryki, raz tam pracował 2 tygodnie, potem znowu przyszedł i 2 miesiące a kadrowa mu powiedziała, że miał już tu dwie próby, kawał suki.

I jeszcze jedno, karma cały czas wraca i jeśli tacy pracodawcy czy takie spółki nie potrafią być wyrozumiałe to powinni wziąć pod uwagę, że oni też kiedyś mogą zostać z niczym, poczuć jak to jest, bez pieniędzy, nie mieć na rachunki, nie mieć na jedzenie, itp.

Pracodawca to nie instytucja charytatywna, do pracy bierze się ludzi, którzy się tam nadają. Jakby wszyscy brali tylko ludzi z litości (bo on biedny, a ona ma dzieci) to połowa firm by zbankrutowała. Jak ktoś się obijał całe życie (np ma 24 lata i nigdy nie pracował) to bardzo przepraszam ale to jego problem. Jak liczy na litość to niech idzie po zasiłek a nie do pracy

gość dziś - nie do końca się z Toba zgadzam. A to dlatego, że coraz bezczelniej panoszy się nepotyzm, kolesiostwo, utrzymywanie na stanowiskach osób z przypadku, mobbing i zastraszanie. Czas z tym wreszcie zacząć robić porządek

Poza tym często dostaje się pracę dupą. Ja znam właściciela dużego przedsiębiorstwa, który nawet nie bierze dupy od młodych dziewczyn a od chłopców. Wiem bo sama próbowałam ale się nie udało.

Podtrzymuję, że pracę powinien dostać ktoś kto na nią ZASŁUŻYŁ. A więc oprócz litości uważam, że nikt nie powinien otrzymać pracy, z powodu kolesiostwa czy dawania d**y.