Czy to już jakaś choroba psychiczna?

Mam problem ze sobą:( Ostatnio widziałam takiego chłopaka. Kiedyś się znaliśmy jak byliśmy dziecmi.. I od tamtej pory jak go kilka dni temu widziałam wbiłam sobie do głowy, że jestm zakochana. Coś mi się poprzestawiało. Pewnie nie ma możliwości, żebym go znowu zobaczyła a ja wyobrażam sobie jakieś głupie historie i w ogóle.. I to mi daje szczeście. Te wyobrażenia. Nie wiem czy to z powodu nowej sytuacji życiowej, stresu, samotności, ale to chyba nie jest normalne. Bo najgorsze jest to, że nie mogę się na niczym skupić. Myśle tylko o tym, żeby go jeszcze kiedyś spotkać. Wbiłam sobie do głowy, że nie chce nikogo innego.. Jak mam się z tego wyleczyć? Myślicie, że mi przejdzie niedługo?

Nie przejmuj sie, ja sie kiedys prawie zakochałam w postaci z jednej z gier komputerowych

Może się zakochałaś? Ile masz lat? Spróbuj nawiązać z nim kontakt i zobaczysz, co będzie , co będziesz czuła/myślała.

Ale jak mogłam się zakochać kiedy ja go nawet nie znam:( Znaliśmy się jak ja miałam jakieś 8 lat a on nie wiem trochę więcej już był nastolatkiem.. Teraz mam prawie 20. Wiem, wiem jestem małolatą.. Po prostu on jest taki uroczy.. Boję się, że ma dziewczynę.. Z chęcią bym go poznała, chociażby po to żeby sobie przypomnieć że jestem nikim i nie mam szansy na nikogo, po to żeby sobie wybić z głowy te wyobrażenia.. Ale cholera nie będzie raczej do tego okazji co łamie mi serce..

Moze w twoim zyciu jest pustka i masz sklonnosci, aby ja zapelniac mrzonkami. Szukaj prawdziwych relacji. A moze po prostu podejdz do niego

Ja uważam, że powinnaś nawiązać z nim kontakt. Teraz jest tyle możliwości...

Kolejny dzień a mi ciągle nie przeszło..

masz skłonność do fantazjowania to chyba taki typ osobowości możliwe że to taka reakcja obronna na stres który masz w codziennym życiu, wolisz bujać w obłokach niż zmierzyć się z rzeczywistością albo jesteś jeszcze bardzo młoda, niedojrzała.... ale z drugiej strony każdy ma do tego tendencję, inaczej nie pisano by romansów, książek przygodowych, kryminałów.....one mają być taką odskocznią od codzienności i realnego życia

Możliwe.. Możliwe, że to z tej samotności.. Tylko jak mam się z tego wyleczyc? Bo to kolejny dzień a ja ciągle nie mogę się skupić i ciągle nie mogę przestać o tym myśleć.