Po jakim czasie nauczyliście się "ogarniać życie"?

Mam 18 lat, wyprowadziłam się z domu kilka miesięcy temu. Staram się radzić sobie najlepiej jak potrafię ale niestety wychodzi mi to średnio. Mam ogromne problemy z załatwieniem spraw urzędowych, na uczelni, ciągle coś nie wychodzi, ciężko mi to opisać ale mam nadzieję, że rozumiecie w czym rzecz. Chce mi się płakać, bo wciąż napotykam nowe problemy czy to ze sprawami urzedowymi, czy nawet z tym głupim mieszkaniem, chodzę po mieście, szukam urzędów, nie wyrabiam się z obowiązkami itd. Po jakim czasu nauczyliście się jak sobie radzić w życiu i jak planowac czas żeby wszystkie zadania spełnić?

Takie problemy sa zawsze, nie nad wszystkim ma sie kontrole. O ile wiesz, ze ty wszystko zrobilas jak nalezy i na czas to sie nie martw. Ja mialam niecale 20 jak sie wyprowadzilas i zaczelam przygode z urzedami

Ja sobie od zawsze radziłam, ale tak na poważnie po 20. Stancja, studia, lekarz. Spokojnie, dojdziesz do wprawy :)

Mam nadzieję, u mnie jeszcze dodatkowa trudność ponieważ wyprowadziłam się zagranicę. Mam trochę problemów przy załatwianiu wszystkich spraw urzędowych, ciągle jakieś pisma, nic nie da się wyjasnić od ręki, do tego musze się oczywiście uczyć, pamiętać o zrobieniu wszystkich opłat itd. Wiem, że to dla wielu osób banalne i tym bardziej martwi mnie to, że nie daję sobie rady. Żyję w strasznym stresie, że czegoś zapomnę albo nie zdążę zrobić.

Nie panikuj, plac wszystko w terminie, zrob przypomnienie w telefonie jak musisz. O pomoc z pismem mozna poprosic urzednika, to nic trudnego. Jak zwoj pierwszy czek wysylalam to prosilam kobiete w banku zeby sprawdzila czy dobrze wypelnilam :p

Mój mąz ma 36 i jeszcze się nie nauczył - odwagi!

glupia p***a z ciebie

Chciałabym mieć takie problemy :(

urzędnicy i panie z dziekanatu nigdy jeszcze nikomu nic nie ułatwiły bo to lenie

15:34 chyba z ciebie debilu, zostaw dziewczyne w spokoju, przynajmniej ma swiadomosc swoich problemow, a to pierwszy krok naprzod, odwagi dziewczyno!

Ja miałam 20 lat jak się wyprowadziłam z domu. Mąż, dziecko, mieszkanie, praca zawodowa. I chociaż wtedy kokosów nie było, to jakoś lżej się żyło, od urlopu do urlopu, dziecko miało przedszkole bez problemów. A było to wieki temu. Nie zazdroszczę dziś młodzieży. Ma o wiele trudniejszy start w dorosłe życie we własnym kraju, w dodatku bez wsparcia rodziny niejednokrotnie beznadziejny. Ale zawsze coś jest za coś. Mimo wszystko nie chciałabym powrotu do 'tamtych' czasów

Dzięki za rady. Naprawdę się staram i jest dużo lepiej.

ff

ja mam 25 i się wyprowadziłam i mam pierwszy etat w życiu.cięzko jest - dbanie o dom, pilność w pracy, zmęczenie, dogadywanie z partnerem..pierwszy miesiąc był nie do życia.