Rodzina robi mi przytyki że nie pracuję POMOCY

Cześć, dziewczyny:) Nie chciałabym Was zanudzić, więc od razu napiszę co mi leży na sercu. Mam 29 lat, od 4 lat męża (w związku od liceum), roczną córkę. Po liceum nie dostałam się na studia, podjęłam pracę jako pomoc biurowa. Byłam z tej pracy na tyle zadowolona, że po roku zapisałam się na studia zaoczne i w ten sposób zdobyłam licencjat. Mąż prowadził swoją firmę, jednoosobową:) 3 lata temu dostał dofinansowanie z Unii, miał już grono klientów i firma rozrosła się, a ja odeszłam z pracy i mu pomagam- księgowość, logistyka, wyszukiwanie przetargów:) Nie będę kłamała, że pracuje się CIĘŻKO, bo tak nie jest. W porównaniu z pracą na etacie to "lajcik". Są dni, kiedy na pracę przeznaczam tylko godzinę, dwie. Pracując codziennie od 8 do 17 nie miałam nawet czasu na fryzjera czy załatwienie sprawy urzędowej (z resztą na pewno wiele z Was zna ten ból). Niestety mojej rodzinie, a konkretnie siostrom mamy i babci BARDZO sie to nie podoba. Czasem mam wrażenie, że mi zazdroszczą (chociaż tak na prawde nie ma czego, nie jesteśmy bogaci). Ciągle słyszę jakieś przytyki- że "co ja zrobię jak mąż mnie zostawi?"... Ostatnio na urodzinach ciocia przy wszystkich złożyła mi życzenia ..."ŻEBYŚ WRESZCIE ZROBIŁA COŚ ZE SWOIM ŻYCIEM"... Kurczę...Wychowuję dziecko, prowadzę z mężem firme, dbam o dom. Czy to tak mało? Myślę, że problem tkwi w tym, że jestem cicha, nieśmiała.Nie potrafię odpyskować. Pomożecie?

Pomożemy...towarzyszu I sekretarzu Edwardzie Gierku

Pewnie zazdroszczą. A jeszcze pewniej z czystej złośliwości. Ide o zakład ,że gdybyś podjęła pracę, to uslyszałabyś, że masz za słabą pracę, bo ktoś ma lepszą, albo że pracujesz u kogoś na etacie a mąż ma własną firmę. Z rodziną tylko na zdjęciu....jak będą się czepiać to powiedz coś w stylu "ty chyba nie masz własnego życia, skoro tak bardzo interesujesz sie moim". Nie wdawać się w dyskusję, tylko cięta riposta i koniec. Bo Ci na głowę wejdą.

a maz moze Cie w tej firmie zatrudnic,aby przynajmniej Ci sie lata pracy liczyly? bo moze o to im chodzi,a to dla Twego dobra.

Dziękuje za wpisy, dziewczyny. Przepraszam, że piszę tak z doskoku, ale nazbierało mi się prania i prasowania, a córka marudna dziś:) Oczywiście, że jestem ZATRUDNIONA. Leci mi ubezpieczenie, emerytura. Mężowi w firmie pomagałam od zawsze!!! Po prostu dopiero od niedawna firma się rozwinęła i było nas STAĆ na to, bym mogła u niego pracować.

'naprawdę' to jedno słowo!

Zazdrość , kochana . Dlaczego ty masz lekko a kuzynka ( ciotka ) nie . Jeszcze czekaj przyjdą żebyś prace zorganizowała . Sama znam nic nie mówię , co mam skąd . A pózniej słyszę po kontach swoje , i myśle wy naprawdę kiedyś domnie przyjęcie , o pomoc . To wam dam . Nie Martw się oni tak maja

Najgorsze jednak jest to, że ciocie nastwiły przeciwko mnie babcie :( Czasem jest mi bardzo ciężko, tym bardziej, że wcale nie zarabiamy majątku... Na imprezie rodzinnej powiedziałam, że marzą mi się wakacje - PO CZYM TY CHCESZ ODPOCZYWAĆ?

Po czym ? Po was !!!! ( od słuchania zazdrosnikow )

pieprzony polski grajdół!!! też się nasłuchałam od teściów "dlaczego nie idę do pracy" - (mąż pracował za granicą a ja z rocznym dzieckiem SAMA w domu - moi rodzice nie żyją a teściowie odwiedzali mnie raz w miesiącu żeby dawać mi dobre rady!) wyjechaliśmy do UK i jest spoko!

Nie przejmuj się, to ludzka zazdrość.

Mam prawie identyczne. 28 lat. 8 lat po ślubie. 5-letnie dziecko w zerowce. Też mamy firmę. Jednoosobową - tzn mąż i tylko ja. Założyliśmy ją razem zaraz po ślubie. Też wzięłam dotacje unijne ale na mnie (mąż nie mógł bo już firma istniała) jako branża pokrewna. Też pomagam w firmie, czasem godzinę,czasem cztery... Wszystko organizuję sobie pod siebie. Mam fajnie. Nikt mnie jednak nie krytykuje, przeciwnie, to ja coraz częściej myślę o pracy w moim ukochanym zawodzie... Zawsze tylko ta firma, która jest dla mnie mało pasjonująca... Chciałbym robić coś sama. Niezależnie od męża..

Tyle, że u nas firma przynosi takie zyski,że mąż twierdzi,że jak pójdę do pracy w zawodzie, to będę pracować jak za darmo i mam to olać,że szkoda czasu ...a ja bym chciała...