Poronienie po inseminacji

Witam Was Kochane

muszę to komuś powiedzieć, bo mnie ściska w środku Jestem po pierwszej inseminacji. Przed inseminacją był rok monitorowania cyklu, faszerowania hormonami, ale niestety bez efektu. Po inseminacji wiele sobie nie obiecywałam, bo w 14 dniu po zrobiłam test sikany i wyszedł negatywny, więc w 19 dniu po inseminacji zrobiłam dla świętego spokoju betę i wynik 174! Nie wierzyłam własnym oczom. Powtórzyłam wynik po 3 dniach - 413. Radość, euforia, nadzieja że WRESZCIE SIĘ UDAŁO. I dwa dni po tym wyniku lekkie brązowe plamienia, mimo tego że od samego początku biorę Utrogestan 3x1 dopochwowo. Ale mówię sobie - spokojnie, to pewnie nic takiego. Następnego dnia poszłam do ginekologa, który powiedział że to brudzenie jest dość duże, a beta za niska.... powiedział, że biorę maksymalne dawki leków i mam jutro przyjść na usg z nowym wynikiem bety. Odebrałam wynik - 503. Załamanie, a zaraz potem krwawienie, czerwone, krew.... Zadzwoniłam do doktora, a on że w sumie nie mam po co przyjeżdżać, odstawić leki i przyjść po świętach sprawdzić czy wszystko się wyczyściło... powiedział że mu przykro i że trzeba próbować dalej, byłam w stanie powiedzieć mu tylko że ok i że życzę mu wesołych świąt i szybko się rozłączyłam zalania łzami... Mam dziś jeszcze wizytę w klinice która robiła mi inseminację, zapisałam się po drugiej pozytywnej becie i myślałam że potwierdzą ciążę, założę kartę ciąży, a teraz? Siedzę i ryczę. Nie wiem czy od razu teraz mogę próbować powtórnej inseminacji? Tak bardzo tego chcę. Dlaczego to musi tak boleć? Dlaczego nie mogę po prostu urodzić rozwrzeszczanego malucha? Dlaczego.....? Chcieliśmy z mężem powiedzieć rodzicom w święta tą radosną nowinę, a teraz nie mam ochoty się z nikim widzieć, życzyć wesołych świat i słuchać życzeń o powiększeniu rodziny... ........ Pomocy

Wierzę i szczerze współczuję. Wiem dokładnie co to jest za uczucie . Staraliśmy się o dzidzie 1.5 roku 7 inseminacji i ta 7 udana. Niestety szczęście nie trwało długo 5 tydz.ciazy lekkie krwawienie ale cisza nadal była stwierdziła moja pani doktor ale czekam od początku byłam na duphastonie i niestety na 4 dzień w dniu Walentynek wyleciało że mnie dosłownie wszystko .

Wiedziałam że to koniec pojechałam tylko to potwierdzić i tak też pani doktor powiedziała nie ma już nic ...... A we mnie ogromna pustka w głowie w sercu i w myślach. Pociesza mnie jedynie to że to nie koniec walki i że mam ślicznego synka który potrafi ukoić wszystko jak przytul i powie kocham Cię mamusiu. Synek był pierwsza próba inseminacj 4 lata temu i udana. Tym razem nie szło tak łatwo bo dopiero za 7 razem udana ale zakończona B.szybko. W kwietniu mamy następna ins. Nie nastawiam się chociaż im dalej tym trudniej.....

Bardzo wspolczuje. Ja juz poronilam 4 ciaze. Nikt mnie nie zrozumie, ale zyc trzeba.