Mam 18 lat i wplątałam się w toksyczną relację.

Jestem poniżana, ale tylko gdy zostajemy sami. Zdarzyło się i to niestety niejednokrotnie że doszło do przemocy fizycznej. Na zewnątrz wydaje się byc idealnym partnerem. Nie wiem co się ze mną dzieje, że nie potrafię odejśc, jestem uzależniona od tych wzlotów i upadków a jednak strasznie cierpię. Jak sobie pomóc? Czy decyzja o rozstaniu to JEDYNE wyjście? P.S. Nie proszę o wyzwiska ani współczucie, proszę o konretne rady mądrych osób.

masz 18 lat i jesteś poniżana? dziwne, bardzo dziwne.

Co mój wiek ma do rzeczy? Mam 18 lat, jestesmy razem od 1,5 roku. On jest starszy, ma 24 lata i pracuje. To tylko suche fakty, niestety jest to dziwny i burzliwy związek. Raz jest cudownie a raz wspaniale

Tak to jest, kiedy się jest debilką, która zamiast robić to co powinna w wieku 18 lat, czyli zajmować się WYŁĄCZNIE nauką i obowiązkami domowymi, oraz ewentualnie umawianiem się z rówieśnikami, wplątuje się w relacje ze starym facetem, na którego leci wyłącznie na zasadzie syndromu sztokholmskiego.

Jeśli raz jest cudownie a raz wspaniale, to w czym problem?

jak nie odejdziesz to bedzie tak sie ciiąlo ze aż wylądujsz pobita w szpitalu lub cię zabije i w czarnym worku bedziesz i w mediach otwojej toksycznej miłosci bedzie głosno wybur nalezy do ciebie czy lubisz byc bita czy nie