Obsesja na punkcie facetów, którzy mi się podobają

Schemat wygląda tak. Ktoś mi się podoba, często jest to w teorii nieosiagalna osoba (albo ktoś starszy, albo zajęty etc, albo go widziałam na facebooku). Popadam w dziwną manię, jeśli nawet niespecjalnie umiem/mogę się zbliżyć do danej osoby albo to zbliżenie nie wypalilo. A często tak bywało, bo to na facebooku nie udało się zintegrować (nie chodziło jeszcze np o mój wygląd, który jest w sumie zwyczajny, bo nie mam tam zdjęć ani nie posylalam). Szukam info o tej osobie po internecie i sobie patrzę, szukam jej kzdjęć po milion razy i cierpię.. Do dziś zdarza mi się wchodzić na facebooki 2 facetów, którzy mi się podobali. Raz posunęłam się do tego, ze chodzilam w miejsce, gdzie pewien starszy gość o określonych porach jeździł tramwajem i probowalam zobaczyć, gdzie wysiada. Ale potem zrezygnowalam, bo wystraszylam się, ze mnie zauważy (a jeszcze mnie wtedy uczył). Czasami nie wiem, czy to zauroczenie, czy obsesja, a może obsesja wynikla z zauroczenia? Jedno wiem na pewno: mam dość sytuacji, gdzie podrywaja mnie faceci nie w moim typie. Ci, ktorzy mi się podobają, podobają mi się z charakteru i wyglądu, tak wstępnie (ale co do wyglądu, to nie trafiło mi się zauroczyc się w jakimś klasycznie przystojnym) bo zawsze trzeba poznać kogoś blisko, by wyrobić sobie o nim do końca opinie. Nie wiem już, co mam robić. Jestem cholernie samotna, ale nie zdesperowana. Nie ulegne przecież koledze, z którym się dogaduje poprawnie... Ale nie ma miedzy nami porozumienia ani chemii. Btw, mocno zakochana byłam raz w życiu. I chyba mu się podobalam, byliśmy na paru randkach, ale byliśmy na innych etapach zupełnie.. Nie pasowalam do niego wtedy.