Introwertyzm a moje życie uczuciowe, czyli innymi słowy SINGLE FOREVER.

Czy jest tutaj ktoś (poza mną), kto zdecydowanie bardziej woli się sam zaspokajać niż wchodzić w związek? ;-) Pytam poważnie. Jestem osobą, która swój czas wolny najczęściej spędza sama. Zwykle stronię od ludzi, chociaż nie znaczy to, że społeczne nie istnieję... Wychodzę raz czy dwa razy w tygodniu (najczęsciej w weekendy) z moimi znajomymi do klubu czy baru no i zresztą kończy się to zazwyczaj na mile spędzonej nocy z nowo poznanym osobnikiem. ;-) Rano wracam do domu i upajam się pustym mieszkaniem i samotnością. W ciągu tygodnia nie mam za bardzo czasu na życie towarzyskie, bo jestem zajęta pracą i siłownią (hmmm tam mam właściwie paru znajomych, ale niestety nie ma szansy by rozmawiać i być w stanie prowadzić intensywny trening... Zresztą tak czy siak lubię być maksymalnie możliwie skupiona i SAMA). Czasami, gdy zdarzy mi się mieć parę dni pod rząd wolnego robię sobie małą wycieczkę easyjetem czy ryanairem z podręcznym... No i właśnie rzeczy, które robię samotnie najbardziej mnie satysfakcjonują. Uwielbiam dbać o sylwetkę. Kocham samotnie (lub CZASEM z couchsurferem) zwiedzać kolejne nowe miasto, odkrywać nieznane. Jestem absolutną fanką chadzania po mieszkaniu przez cały dzień wolny od pracy w piżamie czy bieliźnie, słuchaniu przy tym mojej ulubionej muzyki, tańczeniu, śpiewaniu i oddawaniu się marzeniom. Uczucie komfortu jest w takich sytuacjach nieporównywalnie większe niż podczas przebywania z kimś. No ale cóż, zdaniem moich rodziców marnuję sobie życie. Zawsze byłam singielką, bo nigdy nie chciałam się z nikim wiązać. Zresztą sorry, ale mam 20 lat i nie czuję sie na nic takiego gotowa. Zdaniem koleżanek zachowuję się jak facet, zaliczający co tydzień inną dziewczynę. ;-) Może i tak jest, ale seks bez zobowiązań daje mi ogromną satysfakcję, no i też niezmiernie mnie podnieca... Czy ja jestem dziwna?