Z pełnym przekoaniem mogę powiedzieć, że jestem bardzo z siebie zadowolona.

Wierzę w siebie, porażki mnie nie dołują tylko skłaniają do przemyślenia co zrobić żeby następnym razem odnieść sukces. Pewność siebie wyniosłam z domu, moi rodzice zawsze powtarzali, że jestem wybitna, na każdym kroku mnie chwalili (bo mieli za co), dużo ze mną rozmawiali i uczyli, że trzeba w siebie wierzyć i bronić swojego zdania. A jak to u Was było? Wasi rodzice też byli tacy wspierająco-chwalący?