wyjść spod skrzydeł toksycznych rodziców...

Mam już dość rodziców. Mam 25 lat a nie jestem samodzielna. Ojciec ma mnie gdzieś, wyprowadził się i mieszka z inną lalą, której zrobił dziecko a ja wciąż tkwię z matką. Ona jest toksyczna. Boję się jej. Ludzie pomóżcie co mam zrobić żeby uwierzyć w siebie i zacząć robić tak żeby w końcu w życiu mi się ułożyło? Poznałam jakiś czas temu taką dziewczynę. Ładna, pewna siebie, zadowolona z życia, widać, że ona czuje się na tym świecie jakoś tak bezpiecznie, że nie boi się ryzykować, podejmować wyzwania, ogarnąć pracę, wkrótce też wychodzi za mąż i tego też nie boi się. Ja za pół roku będę wychodzić za mąż, pracuję u matki, czuję się od niej zależna mimo tego, że pracuję jak każdy człowiek to czuję że wypłata to jakaś forma podarunku od niej. Nie chcę tak :( Ludzi e co robić?

Odpowie ktoś? co mam zrobić żeby dążyć do swoich celów, żeby w ogóle stwierdzić, że jestem czegoś warta i że to czego chcę jest wartościowe?

Przykro stwierdzić, też jesteś toksyczna. Co za pytanie, co robić, żeby dążyć do swoich celów? Po prostu dążyć do nich i wtedy przekonasz się na co cię stać, uczyć się na błędach i nie pytać co robić, bo tylko dzieci tak marudzą.

wychodzisz za mąż? Co na to twój narzeczony, mówiłas mu o tym ? Jak masz prawiemęża i nie czujesz sie przez to bezpiecznie?

ja już nie mam siły, wpadam w jakieś histerie, cała się trzęsę, może i jestem toksyczna ale jak mam to zmienić? dlaczego u mnie nic się nie układa tak jak u innych i czemu myślę ze do niczego się nie nadaję? mam tego dość. Mam narzeczonego, on o tym wie ale nie wszystko widzi, nie widzi tych moich "ataków". O niektorych rzeczach mu nie mówię bo nie chcę go martwić. Jak mu się zwierzam to źle mi z tym, że on musi się zajmować moimi problemami a z drugiej strony to się cieszę, że ktokolwiek się o mnie martwi. To się zaczelo niedawno, w ostatnich dniach moze. Cała się trzęsę, płaczę, wyzywam na rodziców, na niczym mi nie zależy, kładę się na podłodze i rwę włosy z głowy. Mam siebie za ofiarę jakąś, za najwiekszego nieudacznika tego świata. W ogóle to do mnie każdy przychodzi z jakimś problemem. Każdy z tego domu mojego. Dziadek, babcia, mama - wszyscy się skarżą jeden na drugiego. Już mam dosć wysłuchiwania tego :( :( :( ja nie wiem jak mam dazyc do celu. Chcialabym prace ale uwazam się za zero, boje sie isc na rozmowe, przegladam oferty i wszystkie sa ponad moje cechy i umiejetnosci. Kiedyś miałam marzenia - chciałam zostać tłumaczem, uwielbialam robic zdjęcia - myslałam o tym żeby kiedyśbyć fotografem ale nic mi nie wychodzi.

ghjkla dziś bo innym