Jestem typem wiecznej singielki i chyba nie nadaję się do zwiazku

Jestem już dobrze po 20 roku życia, a mimo to nigdy nie byłam w związku. Dlaczego? Nie umiem otworzyć się na miłość, na facetów. Jestem zamknięta w sobie, lubię być sama i kocham wolność. Zyje sobie po swojemu i nie wyobrażam sobie, by to miało się zmienić, kiedy pojawi się ta druga osoba. Z drugiej strony tęsknię za uczuciem, bliskością. Chciałabym mieć bratnia duszę, ktora zaakceptuje mnie taką, jaką jestem. Boję się jednak tych wszystkich emocji związanych z byciem związku, szczególnie obawiam się, że ktoś z czasem stwierdzi, że nie kocha mnie i wymieni na lepszy model. Dlatego nie wiem, czy warto w ogóle próbować. Może lepiej pozostać singielka i mieć święty spokój?

dałaś już komuś?

Nie umiesz, czy się boisz?

Masz dopiero 20 lat, lepiej poczekaj, nie rób nic na siłę. Skoro sama piszesz, że lubisz życie takie jak masz teraz, to niech tak na razie zostanie. Brakuje Ci takiej osoby, uwierz- przyjdzie ona w odpowiednim momencie. Korzystaj z życia, kiedyś że trafisz na tego jedynego.

Nikomu nie dałam. Żyłam sobie trochę z boku tego wszystkiego, kiedy koleżanki chodziły na randki, ja zajmowałam się swoimi pasjami i nauką. Dlatego związki to dla mnie coś abstrakcyjnego. Nie znaczy to jednak, że nie byłam zakochana. Przeżyłam kilka zauroczen i każde z nich mnie mocno psychicznie absorbowalo. Cierpiała. I dlatego teraz mam problem, by się otworzyć.

nie napisałaś czy jesteś ładna

mam to samo, wiele razy się zawiodłam, a niestety bardzo szybko przywiązuje się do ludzi. Teraz po raz kolejny kocham faceta, który ma mnie gdzieś..... ;(

Nie mam 20 lat, tylko sześć lat więcej. Wiem, że powinnam się tym nie przejmować i nadal żyć tak, jak żyłam do tej pory, ale też coraz bardziej kusi mnie, by spróbować.

ok, nie masz 20 lat, ale 26 to nie wiele więcej. Skoro Cię kusi to spróbuj.

Jestem przeciętna. Miałam jakichś tam adoratorow, ale żaden z nich nie podobał mi się. Podobali mi się za to faceci, którzy mieli mnie tylko za kolezanke.

Ja mam 28 ...byłam praktycznie w 2 związkach ,w ostatnim jakieś 3 lata temu...po obydwóch bardzo cierpiałam.. teraz chyba już nie potrafię się zakochać chociaż bardzo bym chciała. mam tak samo jak Ty...zawsze podobali mi się Ci co mnie nie chcą albo nie moge z nimi być bo są w związku...a Ci co mnie chcieli nigdy mi się nie podobają...strach przed miłością...to jest straszne... czegoś bardzo pragnąć a jednocześnie bardzo się tego bać..i nie mieć na to większego wpływu bo siedzi to w naszej podświadomości. Jedynie psychoterapia Nam zostaje ;)

Jesteś przeciętna ale wybrzydzasz. Życie to nie bajka, nie jesteś kopciuszkiem i nie ma księcia.

Mam tak samo, boję się związku itp, dla mnie to ograniczenie wolności, nie przeczę że fajnie jest popatrzeć na przytulającą się parę, kochają się i są szczęśliwi ale życie jest brutalne, takie przytulanka wymagają wyrzeczeń, aczkolwiek chciał bym tego spróbować.

Właśnie podobają mi się przeciętni faceci, więc daruj sobie te głupie teksty,że szukam księcia z bajki. Mnie po prostu zależy na facecie o ciekawej osobowości, wrażliwym, inteligentnym i empatycznym, o podobnych pasjach. Nie chcę mi się tracić czasu na znajomości z facetami, którzy nie podzielają mojego spojrzenia na świat, zainteresowań itp. choćby nawet byli Bóg wie jak przystojni.

To nie był głupi tekst jak to ujęłaś, ale kubeł zimnej wody. Musisz iść na kompromisy.

Co w tym złego, że chcę kogoś w swoim klimacie? Nie wymagam Bóg wie czego, wydaje mi się, że i tak na wiele rzeczy przymykam oko, po prostu lubię facetów o artystycznych duszach, bo sama taka jestem.

Czy ja napisałem, że to coś złego? Twoje słowa " ciekawej osobowości, wrażliwym, inteligentnym i empatycznym, o podobnych pasjach". Tacy ludzie i takie udane związki są tylko w marzeniach.

To najlepiej brać to,co jest?

brać to ,na co się ma ochotę,a nie co się pacha w ręce życie jedno,nie można budzić się obok kogoś i od razu na początek dnia podrzygiwać ,a resztę tego dnia męczyć się z kimś obcym pod każdym względem..

Autorko, lepiej się nie wdawaj w dyskusję o wymaganiach w związku, bo patrz jak się rozrosła podobna dyskusja: http://f.kafeteria.pl/temat/f4/jestem-samotna-a-nie-moge-obnizyc-wymagan-p_6223376

Na kimś takim zależy mi. Nie chcę brać pierwszego lepszego, który się mną zainteresuje, żeby tylko być w związku.

Sieć neuronowa, ale ja wcale nie mam wygorowanych wymagań. Nie chcę drugiego Brada Pitta. Szukam po prostu kogoś kto mnie zrozumie i z kim będę mogła wspólnie czas. Jakiś koleś z korpo na pewno taką osobą nie będzie.

A czy ja wspominałem, że masz wygórowane wymagania? Nie. Wymagania są tak subiektywną sprawą, że nie ma tu złotego środka, a może jest tylko dla każdego inny, tak jak inni są ludzie. Sama najlepiej wiesz czego potrzebujesz i nikt nie będzie lepszym doradcą niż ty sama. Tylko człowiekowi niezdecydowanemu można coś doradzić, zaś z człowiekiem zdecydowanym można się jedynie kłócić. Tylko musisz mieć na uwadze to, że im większe wymagania tym mniej ludzi je spełniających, dlatego musisz więcej wysiłku włożyć w ich poszukiwania. A z drugiej strony możesz zakochać się w osobie w ogóle różnej od ciebie - nieraz miłość jest ślepa (jak w powiedzeniu) na wymagania :-)

ja to zawsze na wiosnę się zakochuje się ,najfajniejsze uczucie ,emocje a potem obiekt poznam bliżej polubię i mi przechodzi zakochanie ale jednak ciagle ulegam fascynacjom jestem niewolnica wyobraźni

namierzyłam już obiekt i mam znowu obsesje ,wiem że i tak potem to nie będzie to ,ale nie mogę się oprzeć nakręcać tej spirali ,może to hormony

ja nie wiem czy bym wytrzymala w zwiazku.

Może, wiosna to więcej słońca i cieplej - może to ma wpływ na hormony ???

ja tez nie znalazlam odpowiedniego faceta.