Kochaliscie kiedys kogos na zaboj?

jak wyzej. Lub nadal kochacie? Chodzi mi o prawdziwe uczucie, a nie zauroczenia ktore szybko sie ulatniaja.

Tak.

TO JEST MIŁOŚĆ DO BOGA I do Świata - do ziemi , przyrody, natury, do zwierząt i roślin - zabój - tak kiedyś zabije, 6 miliardów marnych istnień stanie przed obliczem mojego Pana , z mojej ręki

pitopanterka proponuje zaczac od siebie :)

Ja cały czas:/

Jestem zakochana w kimś kto mnie nie zauważa:(

Tak,kochałam na zaboj. A czy teraz go kocham? Minelo kilka lat i jakis sentyment pozostal..Mysle,ze moglabym bez problemu sie ponownie zakochac-a raczej odrzebac to co doglebnie ukrylam w sercu.

kochałem moje dresy bawelniane z dziecinstwa, bardzo sie do nich przywiazalem, spalem w nich,byly jak moja druga skóra u nóg. niestety po 8 latACH matka z siostrą mi je porwały do reszty bo już były zniszczone. Było mi ciężko ale wyszedłem z tego po roku

23:32 mam tak samo, tyle ze moje uczucie niby po tylu latach jest uspione, ale co jakis czas sie budzi z nienacka i krzyczy ze jest glodne, a ja nie mam go czym nakarmic... smutny

najgorzej jesli ta osoba bierze slub bo wtedyy juz nic nie da sie zrobic.

Tak - kochałem do szaleństwa pewną "B". Trafiła mi się chyba najwspanialsza kobieta pod (niemal) każdym względem. Moi przyszli teściowie byli bardzo przeciwni temu związkowi, strasznie przeciwni, KATASTROFALNIE PRZECIWNI, byłem bliski samobójstwa. Jednak została moją żoną - byłem najszczęśliwszym człowiekiem na Ziemi. Minęło prawie 30 lat - były wzloty i upadki, raz lepiej, raz gorzej, dalej jestem z nią. Zapytasz pewnie o uczucie. Trudno będzie ci zrozumieć to , co napiszę. Sam nie wiem, czy dobrze to ujmę. Nie, nie kocham jej, uczucie "kochania" wygasło po kilku latach kochania. Najgorszy był okres około 7-10 lat po ślubie. Uczucie kochania zgasło, została proza życia. Lecz ......... darzę ją wielka miłością. Zapewne dziwnie to zabrzmi, ale nie stawiam znaku równości pomiędzy "kochać", a uczuciem miłości. Ogólnie: nie ma tego dreszczyku , tego zamierania oddechu, kiedy to czujesz, że na sam jej widok słowa nie możesz wydobyć, taki stan amoku uczuciowego już się nie powtórzy - wielka szkoda, jest proza życia, rutyna , przyzwyczajenie. Lecz wiem na 100%, czuję, że gdybym ją stracił, to straciłbym sens życia, zgasłbym, jak świeca bez wosku. Gdyby trzeba było, to serce bym sobie wyrwał z piersi, aby jej dać, uratować życie.

er jak R mylisz sie , rozumiem...poprostu zakochanie przeistoczylo sie w prawdziwa milosc tyle ze juz bez motyli. Tez bym chciala zeby ktos mnie tak pokochal jak ty twoja zone :)