Jestem zmęczona, choć życie się poprawia.

Jak patrzę na innych to oni rozwijali się od małego. Rodzice pilnowali ich talentów, a my nigdy nie mieliśmy kasy na nic. Nie mogłam szukać sensu w życiu, bo był brak kasy na cokolwiek. Po szkole lepiej nie było. Teraz wychodzimy na prostą, ale zwyczajnie mi się nie chce. Już się chyba poddałam. Faktycznie mam teraz środki by zacząć nowe życie, ale nie mam już sił. Zazdroszczę innym, że mieli tak spokojne życie. Teraz mają już ustabilizowane życie i konkretne plany na przyszłość, a ja w wieku 23 czuję się jakbym była dopiero po maturze. Najgorsze, że teraz Ci ludzie czasu nie mają, bo praca, bo plany z partnerem itd, a ja pracując od 18 roku życia chcę zacząć się bawić wreszcie i nie przejmować życiem.

up

up

Oj biednaś, ty biedna - nie tak jak ci, bez nóg, rąk, bez wzroku lub z innych powodów na wózku lub zbierający na leczenie.. Żal doopę mi ściska, tak mi cię szkoda...

Również czułam się rozbita, szybko się denerwowałam, na wszystko i na wszystkich, płakałam do poduszki, bo nie miałam do kogo się odezwać. Czasem się zastanawiałam, czy może jestem chora. Chodziłam przez pewien okres czasu do psychologa, ale to nic nie pomagało nie było żadnych efektów. Szukałam dalej. Trafiłam na stronę http://energiaduchowa.pl która polecana była już przez wiele osób. Dzięki oczyszczaniu aury zaczęłam miewać lepsze humory. Potem z każdym dniem byłam pewniejsza siebie. Aż w końcu uporządkowałam wiele spraw i zaczęłam żyć normalnie tak jak inni. Cieszę się że w końcu znalazłam swój sens – Wy także możecie żyć pełnią życia.