Nie mam siły, ani chęci do życia..

Mam 22 lata. Chodzę na 3 godz do pracy a potem do wieczora leżę w łóżku najczęściej słuchając muzyki albo przegladajac internet. Nie nam znajomych bo nigdy nie chcialem ich mieć, poznalem kilkoro ludzi ciekawych w poprzedniej pracy, ktora bardzo lubilem i takie kontakty mi wystarczaly. Do tego doszla utrsta ukochanej osoby, minęło pół roku a nie mogę się pozbierać. I problemy ze zdrowiem a także inne sytuacje o których nie chce pisac. Życie mnie totalnie meczy najchętniej bym zasnął i się nie obudzil. Ile razy czytam o czyjejs śmierci to zazdroszczę.

O własnej śmierci możesz przeczytać tylko jakąś fikcję więc tego szczęścia z pewnością nie dostąpisz ale sama śmierć to luksus który z pewnością masz w zasięgu swojej ręki. Musisz być tylko wystarczająco głupi lub psychicznie złamany i już twoje marzenie może się ziścić. Człowiek psychicznie zdrowy nie pragnie śmierci.

Jestem psychicznie złamany, bo mam powody. Każdy by tak czuł będąc na moim miejscu.

W takim razie nie jest to odpowiednie miejsce dla ciebie. Albo to wiesz i jesteś na tyle inteligentny aby wiedzieć jakie miejsce jest właściwe albo nie ma dla ciebie ratunku. Każda ,,podróż'' zaczyna się od pierwszego kroku podobno i jeśli zechcesz ją odbyć to będziesz wiedział to zrobić.

Ja podobnie się czuję. Mam 29 lat pracuje po 8 godzin dziennie, 7 dni w tygodniu a wolne mam tylko na święta Bożego Narodzenia i Wielkanoc. Także nie mam siły na nic. Każda zwykła czynność taka jak wzięcie prysznica, ogolenie mojej zj*****j gęby to wielkie wyzwanie dla mnie. Nie mam ochoty nawet na jedzenie i jadam tylko 1 (w pracy) czy 2 posiłki dziennie. Mam problemy ze snem bo śpię nawet po 14 godzin dziennie, a i tak się nie wysypiam, lub nie mogę zasnąć budząc się wielokrotnie podczas snu albo w ogóle nie mogąc zasnąć wtedy leżę wiele godzin i patrzę się na pustą ścianę. Wszelkie kontakty z ludźmi są dla mnie męczące.