Czy ktoś ma tokstycznych rodziców?

j.w :) opowiadajcie jak to jest u was z toksycznymi rodzicami :)

ja mam toksycznych rodziców ale żyje daleko od nich tylko czasem wpadam na święta a i tak nie obejdzie się bez komentarzy "ciągle jesteś z tą samą ?" "a może zmieniłbyś pracę ?" (mam dobre zarobki ) idt.. dlatego musiałem się wyprowadzić

do tej pory nie wiedziałem nic o tej toksyczności . Dopiero jak skończyłem 21 lat okazało się że do niczego nie mam prawa ani do własnego zycia ani do szczęścia w związku ani do pracy po prostu chcieli mnie od siebie uniezależnić... ale nie dałem się im tak łatwo od razu znalazłem pracę dorywczą , zapisałem się na studium policealne tam poznałem super dziewczynę z którą jestem już 2 lata zarabiam na siebie .. niedługo zdaję prawko jak dobrze pójdzie to może wynajmę jakieś skromne mieszkanie .. a rodzice nadal zrzędzą i pokrzykują na mnie . ale robię swoje bo inaczej bym gnił w ich chorej grze nakazów i zakazów.

gość dziś i dobrze postąpiłeś. :) czemu to rodzice mają rozporządzać życiem dziecka? owszem mogą coś poradzić ale to tyle . Wiek 20 paro letni to odpowiedni czas by zerwać więź z rodzicami i zacząć żyć własnym życiem.

czemu jest tyle bezradnych facetów nie radzących sobie w życiu? wina rodziców i ich wychowania ?? Jeżeli facet w wieku 20 paru lat nie jest w stanie zarabiać na siebie i mieć zawód albo przynajmniej robić coś w tym kierunku to są to właśnie dorosłe dzieci z toksycznych domów , życiowe kaleki zniszczone przez własnych rodziców którzy myślą tylko o sobie a nie o dobru dziecka.

Jest taki temat na tym forum: Toksyczna matka zatruwa zycie Polecam!

Może toksyczni to zbyt ogólne stwierdzenie . Ja mam po prostu rodziców którzy nie radzą sobie z życiem, mają jakieś swoje problemy o których mi nie mówią, a swoje frustracje i niepowodzenia wyżywają na mnie . Moja strata była by dla nich ogromnym ciosem bo nie poradzili by sobie be ze mnie . To ja robię zakupy , ja sprzątam w domu . Ojciec bezrobotny , matka pracuję. Spytałem ich kiedyś co by zrobili gdybym założył rodzinę? Jaka była odpowiedź ? Nigdy by się z tym nie pogodzili. Ale wiem że kiedyś czy tego chcą czy nie będe musiał ich opuścić i zająć się swoim życiem. Taka jest kolej losu.

I dlatego właśnie pojawiaja się tak nagminnie zdrady w związkach . Nikt nie nauczy nas kochać tak doskonale jak rodzice. Choć oni sami czasem nie potrafią..

Bałem się sprzeciwić rodzicom postawić na swoim. Przez 3 lata trwało wieczna kłótnia z rodzicami , chcieli mi przestawić moje życie do góry nogami, zmusić mnie do ciągłego bycia przy nich . Nie mogłem normalnie spędzić wakacji z dziewczyną, kazali mi wracać z moich urodzin , grozili mi że wezwą policję jak się natychmiast nie zjawię w domu. DO czasu pewnej wieczornej kłótni kiedy wróciłem do domu i powiedziałem że nigdy nie mogę na wasze wsparcie liczyć, tylko ciągle myślicie o sobie, zrobili duże oczy, i oczywiście ze bredzę . Po tych słowach zabrałem ważniejsze rzeczy , nastała szarpanina z rodzicami grozili mi ze to już koniec mojego związku, koniec wszystkiego, jakimś cudem wyrwałem się z tej szarpaniny i uciekłem do domu. Gdy tak uciekałem na pierwszym lepszym przystanku siadłem i chyba pierwszy raz w życiu zapłakałem , ale jednocześnie poczułem ulgę , wielki ciężar spadł mi wreszcie z serca . Chciałem znaleść się jak najdalej od rodziców, poczekał na nocny autobus i pojechałem po dziewczynę. Powiedziałem jej że jedziemy w góry na tydzień . Kasę akurat miałem na tyle z poprzedniej pracy ...Ten dzień był chyba najpiękniejszym dniem odkąd zerwałem z rodzicami. Po tygodniu zaczeli do mnie wydzwaniać napisałem i m tylko "to już koniec , już nigdy do was nie wrócę"... gdy wróciłem z gór zmieszkałem u dziewczyny, charowaliśmy jak dzikie woły od rana do wieczora ja jeszcze się uczyłem na studium. Gdy zarobiliśmy wynająłem kawalerkę - akurat na dwie osoby. Postanowiliśmy że zamieszkamy tam. Nadal pracowaliśmy. I sumiennie odkładaliśmy. Żyliśmy biednie i dzisiaj też nie ma zbytnio cudów ale przynajmniej na podstawowe potrzeby nam wystarcza . Do dzisiaj nie żałuję swojej decyzji , wreszcie uwolniłem spod wiecznej kontroli rodziców. Niedługo skończę to studium . A parę dni temu chyba się nie spodziewałem tego.. zaręczylem się z dziewczyną. :) zawiłe to wszytsko było ale musiałem to zrobić. Zeby nie zmarnować życia przez rodziców.

Dziś mam 24 lata a przez 3 lata trwał ten horror.