Seks po półtora roku (z dawną sympatią)

Od rozstania z moim facetem żyłam w zupełnym celibacie. Uznałam, że jeśli nie on, to nikt - unikałam facetów jak ognia. Serce złamane, chęć na seks praktycznie zerowa (nie wyobrażałam sobie nikogo poza nim). Traf chciał, że napotkałam na swojej drodze mężczyznę, którego poznałam kilka lat temu (młodzi jeszcze byliśmy, po 21 lat ;)). Chemia między nami była niesamowita - pierwszy facet, który tak na mnie działał (no i drugi a zarazem ostatni jest mój były). Poprzestaliśmy na pocałunkach, co bardzo fajnie wspominam. Spotkaliśmy się kilka razy, tak na czysto - rozmawialiśmy, oglądaliśmy filmy, słuchaliśmy muzyki - nic się nie działo. Aż w końcu pomyślałam sobie, że co mi z tego, że całe życie tak dobrze się prowadzam? Zdecydowałam się, że pójdę z nim na całość - nie pamiętam, kiedy ostatnio było mi tak dobrze. Niesamowicie mnie pociąga. Niestety, nie będziemy razem. Raz, ja się nie nadaję - cały czas jestem rozbita po poprzedniku, dwa - on również nie. Chciałabym się w nim zakochać. Może nawet troszkę się zakochałam. Tylko po to, żeby wreszcie każdego dnia nie zaczynać myślą o byłym :( Żeby mieć inny, nowy "problem". Już przestałam wierzyć, że kiedykolwiek się zakocham...

To był tylko fajny seks i tak to traktuj. Nie ma co sobie robić nowych jazd.

A chcesz sobie zycie zmarnowac rozpamietujac byle?? Na co Ci to??!!

"Nie ma co sobie robić nowych jazd." Niby tak, ale z drugiej strony - nie mam już siły i chyba nawet chciałabym mieć nowy problem, zamiast tego starego. Ile można. "A chcesz sobie zycie zmarnowac rozpamietujac byle?? Na co Ci to??!!" Łatwo powiedzieć.