Jak wreszcie raz a dobrze pogodzić się z samotnością?

30 lat, prawie 31. Od roku rozwiedziona bo mąż znalazł sobie kochankę. Marzylam o rodzinie, dzieciach, nie mam nic :(. Już nawet nie staram się wierzyć, że znajdę jeszcze prawdziwą miłość, ze założę rodzinę, czas tak szybko leci. Portali randkowych nie nawidze, wychodzę do ludzi, ale jestem jedyną samotną i patrzą na mnie jak na ufo. Wierzę ogólnie w miłość, że ona istnieje, nie mam zwyczaju mówić że wszyscy faceci są tacy sami. ......moja rodzina jest dlugowieczna, jak mam przeżyć samotnie wiele lat? Jak wreszcie się z tym pogodzić?

Sądzę, że bez wiary w Boga sobie nie poradzisz. Serio. To jedyna droga do szczęścia w Twoim wypadku.

trzeba pokory i jeszcze raz pokory wobec zycia , swiata , innych

wbec boga tez

to przychodzi samo - jeśli nie umiesz się pogodzić - nie gódź się spróbuj wyobrazić sobie, że za rok spotkasz tego właściwego człowieka i musisz się do tego przygotować pogodzenie z samotnością przychodzi samo i nie jest bolesne, póki boli, to nie ma zgody

Myślę, że człowiek nawołujący do pokory ma mało pokory. ;) Pokory uczy się jedynie przykładem. Pokora nie ma także tu nic do rzeczy. :)

na pewno jeszcze kogos spotkasz.

nie nawoluje do niczego to tylko wskazowka

na czacie poznalam duzo facetow.

"pokora 1. «świadomość własnej niedoskonałości» 2. «uniżona postawa wobec kogoś» • pokorny • pokornie • pokorniutki • pokorniutko • pokornieć" tak, świetna wskazówka :)

Jestem całkiem atrakcyjną dziewczyną. Dostaję komplementy od facetów, zajętych oczywiście. Męża kochałam nad życie, myslalam że będziemy już razem. Wyglądam znacznie młodziej, ale wieku biologicznego nie oszukam. Nie wiem jak pprzygotować się w pełni do dalszego samotnego życia, nie wiem skąd czerpać energię do działania. Wiem, że zasługuje na szczęście, a tym czasem człowiekowi, który zostawił mnie po dwóch latach małżeństwa właśnie urodziło się dziecko. Zbudował swoje szczęście na moich łzach. Mi mówił, że jeszcze nie jest gotowy na dzieci.

jest duzo samotnych facetow.

Pokora nie jest słabością, ale wielka potęgą człowieka, dlatego, że miłość jest potęgą. - Jan Twardowski Pokora jest pewnym stosunkiem duszy do czasu. To zgoda na czekanie. - Simone Weil Pokorna miłość ma taką moc, że nic się jej oprzeć nie może. - Fiodor Dostojewski Trzeba wiele pokory, aby wyzbyć się pychy. - Urszula Zybura

Podtrzymuję - pokora nie ma nic do rzeczy. :) A tutaj pokorą były okraszone inne przymioty - np. miłość. Albo cierpliwość vs. czekanie. Definicja słowa pokora powyżej. Świetna wskazówka :)

do pokory jak i do samotnosci trzeba dojrzec a to dlugi i bolesny proces :)

To nie był ten. Ciesz się, że nie masz z nim dzieci i nie rozstałaś się z bagażem. Trudno mi powiedzieć, jak spotkać szczęśliwą miłość, ale ewidentnie masz czas. Nie rozpaczaj. Moja kuzynko-ciocia wyszła za mąż mając 39 lat, teraz urodziła drugie dziecko. Jest szczęśliwa, choć nie wiem, czy jej mąż jest wystarczająco dobry. Trzeba mieć chyba trochę szczęścia i umieć z niego skorzystać. Pomyśl, że na pewno gdzieś ktoś taki jest - a teraz masz czas na przygotowanie się lub zrobienie czegoś dla siebie.

niektórzy nie muszą boleśnie dojrzewać, bo natura wyposażyła ich w coś takiego jak skromność ;) pytam wprost - jak tej młodej kobiecie ma pomóc "świadomość własnej niedoskonałości" i "uniżona postawa" "wobec życia, świata, ludzi" ? jak to odnosi się do jej sytuacji? :) ja uważam, że przeżyła głębokie rozczarowanie i z pewnością oceniała siebie pod kątem rozmaitych braków, teraz martwi się swoimi perspektywami (wcale nie są złe) jeśli zacznie się umartwiać w wieku 30tu lat, to w wieku 50ciu stwierdzi być może, że warto było jednak przez te 3 lata mocno inwestować w siebie, spędzać czas z rodziną, przyjaciółmi, zwiedzać, zapisać się na kurs jazdy na motorze, pilota przewodnika lub baristy pokora - pokora w moim odczuciu jest bazą do jakiej nie należy zachęcać, jedynie osoby pyszne można nawoływać do pokory życie, nie ludzie takich cech uczą, a ci, którzy do niej nawołują są często przekonani o swojej wyższości (pomimo iż może tego nie zauważają) :) stąd tym bardziej drażnią pokory można uczyć się od kogoś (bo ktoś pokazuje, nie mówi o pokorze) lub pokory uczy życie pokora może też w formie zwyczajnej skromności być dana odgórnie jeśli jednak pokorę ma się postrzegać jako pogodzenie z losem - o jaki tu autorka dopytuje, to jest to tylko potraktowanie synonimiczne, bo radą nie jest nie powinna godzić się na siłę , bo godzić się nie chce jeśli przyjdzie czas by się pogodzić - poczuje to, będzie czuła, że się pogodziła

"Pokorne ciele dwie matki ssie"...jak mija pokora to wtedy sie wie co sie je...hehehe w ukladzie pociagu,nie pasuje mi rola wagonu ani lokomotywy... polozyc sie na torach i jechac na gape...pokornym byc wobec siebie,umiec czytac znaki na niebie... ego jest be...hehehe