Bajka o królu, dzieweczce i czarodzieju

Cały czas wymyślam fabułę ;)

Bardzo blisko, tak blisko, że działo się to pod nosem, żył (przepraszam: żyje) sobie król bez królestwa, dzieweczka osiemdziesięcioletnia i czarodziej, który ze starości zapomniał już, jak należy czarować.

dziewka ta, wiekowa wielorodka, skrywa pod faldami zapaski klejnot rozkoszy zwisajacy jak rekaw czarodzieja

Zapowiada się ...UROCZO... :-)

gość dziś dziewka ta, wiekowa wielorodka, skrywa pod faldami zapaski klejnot rozkoszy zwisajacy jak rekaw czarodzieja xxx tak, tylko proszę, nie uprzedzaj rozwoju wydarzeń, o tym będzie za chwilę!

Życie wiedli proste, zwyczajne, powiedzieć by można: nudne. Dzieweczka jednak nie uskarżała się, bo w zamku, w którym troje bohaterów mieszkało, lustro było niezwykłe (z jego niezwykłych właściwości podstarzali mieszkańcy jeszcze nie do końca zdawali sobie sprawę). Lustro to bowiem, zgodnie z naturą lustrzaną, zniekształcało wszystko, co odbijało. A wrażenie to było tak silne, że z czasem król, dzieweczka i czarodziej żyli, jakby a. król miał lat 25; b. dzieweczka osiemnastkę, c. czarodziej był w kwiecie wieku. Tak, tak, było to możliwe, bo w ich otoczeniu nie było nikogo, kto byłoby w stanie powiedzieć im, jak rzeczy miały się naprawdę. A jak miały się naprawdę?

Na tym kończy się opowieść, kto chce, może ją dalej wieść. Nie będzie jednak morału, Dojdziecie sami - pomału.

Moral jest krotki,zabraklo gosciowi wodki...

też dobre ;)