Przepraszam, czy ja straszę?

Cześć. Słuchajcie, możecie ocenić obiektywnie, czy ja straszę? Od pewnego czasu szukam towarzystwa do rozmów i na kawę, odzywają się sami faceci. Bardzo różni, w większości ciekawi jako jako rozmówcy, zwykle mailowo rozmawia się fajnie, kontakt (koleżeński) urywa się po spotkaniu. Jestem wesoła, sympatyczna, niegłupia. Rozmowy się "kleją". Ale zwykle nie ma drugiej. Zastanawiam się, czy to z winy mojej figury czy zachowania. Mam nadwagę, jednak nie ukrywam tego od początku, a część rozmówców ma dokładnie ten sam problem. Szukam przede wszystkim fajnej znajomości, koleżeństwa, nie mam nic przeciwko głębszym relacjom, ale to nie takie proste. Zatem, czy ja straszę aż tak mocno, że wstyd się ze mną pokazać w mieście jako zwykłą koleżanką, pójść na kawę? Wkleiłam zdjęcie, na którym wyszłam najgrubiej. https://naforum.zapodaj.net/413dfc7cd61f.jpg.html Pozdrawiam

Nie straszysz. Więcej cierpliwości :)

Witaj siostro autorki, ja tez odstraszam potencjalnych mężczyzn:D

Powierzchownością nie straszysz, zachowaniem - tak. To, czy jesteś wesoła, niegłupia, sympatyczna nie tobie oceniać, moja droga baryłko...

może być, tylko trochę gimnastyki i będziesz fana dupa do bzykania

Man of the moon - ciekawe, czy miałbyś dość odwagi, by patrząc mi w oczy nazwać mnie "baryłką". Wiem o tym doskonale, że mam za dużo kilogramów. Nie musisz tego podkreślać.

do seksu w sam raz :P

udawaj głupiutką i niezaradną sukces murowany :)