To przykre ale nienawidzę mojej siostrzenicy z którą mieszkam

Staram się być miła albo być chociaż obojętną bo cały czas tłumaczę sobie, że to dziecko. Jest jednak tak pyskata i złośliwa, że mimo iż ma dopiero 7 lat potrafi doprowadzić człowieka do łez. Nie mogę jej praktycznie na nic zwracać uwagi bo siostra ją tak rozpuszcza i miałabym zaraz awanturę, że jej dziecinki się czepiam. Ja sama niestety jeszcze domu rodzinnego opuścić nie mogę, natomiast starsza o 10 lat siostra wróciła od męża z rozpuszczonym dzieckiem. Nie wiem jak już sobie radzić w tej sytuacji. Dziecko terroryzuje dom rodzinny. Ojciec jak zawsze ma wszystko w d***e, mama się wścieka ale też nic konkretnego nie robi w tym celu. Mi młoda natomiast bierze rzeczy z pokoju bez pytania. Tak samo jak siostra z resztą która już zachlapała całą moją książkę kucharską. Gdy mała coś zepsuje a robi to często odstawia wielką histerię. Wczoraj wlazła w donicę z sadzonkami i rozwaliła wszystko. Poleciała z bekiem do mamusi która ją tuliła i mówiła, że nic się nie stało. Mała spryciula wie, że może potłuc i rozwalić wszystko wystarczy się pobeczeć i ujdzie jej to na sucho. Gdy coś do młodej mówię potrafi mnie totalnie olać, trzasnąć drzwiami przed nosem albo podnosić na mnie głos. Gdy zwrócę jej delikatnie uwagę to się drze, że nie muszę jej tego mówić bo ona to wie! Tylko problem w tym, że dalej to robi. Na przykład mówię, żeby nie bujała się na krześle to dalej się buja i w efekcie przewraca a potem ryczy. Wiem, że nie ma rodziców razem ale siostra wróciła do domu już prawie 3 lata temu wiec nie jest to nowa sytuacja. Starałam się. Zabierałam małą na rower czy lody ale teraz to ja już się boję z nią z domu wychodzić. Bo zamiast mnie posłuchać znowu krzyknie cicho bądź i wleci mi pod samochód...