Jak sobie z tym poradzić?

Chodzi mi o to, że za bardzo się przejmuje ludźmi chorymi np. na raka. Nie potrafię przejść obok żadnego człowieka obojętnie.. Kiedyś ktoś jest, chory, smutny, załamany, staram się pomóc, ale nie jestem bogiem i nie zbawie świata.. Zdaje sobie z tego sprawę, ale gdy słyszę, że ktoś uwiera z powodu choroby to potrafię siedzieć i ryczeć 3 dni... Starałam się pogodzić z tym, że ludzie chorują, uwierają i że jest jak jest na tym świecie, ale nie udało się... Szczerze? To chciałabym się nie urodzić, ale jednak się urodziłam i jestem w miarę zdrowa, ale żyje i chce czerpać z tego życia jak najwięcej, ale nie wiem dlaczego, aż tak bardzo przejmuje się wszystkim.. Chce to zmienić... Jak wy sobie radzicie z tym co się dzieje naokoło? Czy też tak czasami macie, że odechciewa wam się żyć i leżycie i zastanawiacie się nad sensem tego wszystkiego?

dlaczego chcesz na siłę się zmieniać? jesteś wrażliwa, to zaleta.

A masz tak od dawna czy od niedawna? Bo jak odniedawna to może cię jakaś depresja łapie. Ludzie i tak umierają niezależnie czy jest chory czy zdrowy i nikt nie ma na to wpływu. Wiadomo współczuć trzeba ale nie kosztem swojego zdrowia. Sama się zameczysz a ktoś inny nawet się tobą nie przejmie.

też sie przejmowałam dopóki sie nie dowiedzialam o prawie przyciągania, o tym że mysli mają wpływ na świat i myśląc negatywnie, o chorobach dodatkowo się szkodzi tym chorym i w ogóle światu,a możemy im pomóc - wyobrażając sobie ich jako zdrowych, myślec o zdrowiu zamiast skupiać sie na chorobach..paradoskalnie to wlasnie ci którzy sie przesadnie nie przejmują złem robią lepiej. poza tym są różne alternatywne metody leczenia raka o których sie nie mówi w mediach ale coraz więcej w internecie i to lepsze metody niż ryzykowna i szkodliwa chemioterapia na czym sie skupiasz to pomnażasz..więc najlepiej olać negatywne wiadomości.,

To znaczy, nie chce tego dosłownie zmienić (mój błąd, źle wyjaśniłam) tylko "skorygować", bo z jednej strony dzięki temu, że się przejmuje to byłam wolontariuszką i po wakacjach, wracam do wolontariatu, ale tak naprawdę to już nie wiem czy to jest normalne, żeby siedzieć i ryczeć, bo ktoś jest chory, nie wiem jak nabrać do tego dystansu.. 20:58 Mam tak od dawna, ale ostatnio to się nasiliło.. Nie, to raczej nie depresja tylko przewrażliwienie.. 20:59 Heh, też czytałam o prawach przyciągania i ogólnie o coachingu, dzięki temu wychodzę z załamań i w ogóle z pesymizmu. Życie staje się piękniejsze :) Tylko te przejmowanie.. Uświadomić sobie to uświadomiłam, że lepiej będzie i dla mnie i dla tych ludzi, lepiej jak będę pochodziła z dystansem, bo zamiast pomagać bym ryczała razem z nimi i zamiast uśmiechu byłyby łzy, ale trochę trudno jest patrzeć na kogoś kto cierpi czy to fizycznie czy psychicznie..