Męczy mnie mieszkanie w bloku!!!...

Mam tego dość mieszkać w bloku i być cały czas na świeczniku. Blok obok bloku ,na przeciwko blok czuje się jak w jakimś pieprzonym gettcie. Strach wyjść bo wiecznie na placach zabaw pełno mamusiek ,które patrzą się na człowieka jakby był kradziony. Zero swobody ,człowiek jak jest nawet w****iony to nie może się wykrzyczeć ,bo zaraz sąsiedzi się burzą ,że jak tak można .To moje mieszkanie a czuje się jakbym mieszkała w akademiku.Ściany w tym bloku są tak cienke że słychać jak ktoś za przeproszeniem sika i spuszcza wodę,głośniejsze rozmowy słychać dokładnie słowo w słowo.Czuje się tutaj jak w złotej klatce. Nie mogę swobodnie puścić muzyki która mi się podoba ,bo wiem że pół klatki będzie to słyszało.I te wieczne chodzenie tych ludzi po klatce...jeden wchodzi drugi wychodzi i tak w kółko .Nie ma mowy że wyjdziesz do piwnicy nie spotkawszy kogoś.Nie wyskoczysz w piżamie do skrzynki na listy bo zawsze k***a ktoś idzię... Plotkarze słuchają kłótni rodzinnych i podnieceni są ,że u kogoś w domu dym.

A zapomniałam oczywiście dodać że nie stać mnie na postawienie domu czy kupienie...

wracaj do domu na wieś i spoko. Pozostaje jeszcze bezludna wyspa

kolejna madrala... niech te bloki jakies normalne stawiaj a nie jak z kartonu

Dom trzeba wybudować w lesie, żeby nikogo nie spotkać, albo na odludziu. Mamy mały domek i sąsiadów z trzech stron, wszystkie działki wykupili, domy wszędzie i sąsiedzi

dzikus.