jesteśmy na siebie skazani

jestem ze swoim facetem już 7 lat, dla innych z zewnątrz jesteśmy popisową wręcz parą i wzorem do naśladowania, prawda jest taka, że oboje doskonale wiemy że łączą nas głównie; używki, podobnie spaczone poczucie humoru i oczywiście seks. Nie raz i nie dwa po kłótniach kiedy dochodziło do rękoczynów (obustronnych, bo żadne z nas nie jest typem ofiary) próbowaliśmy się rozstać dla bezpieczeństwa i świętego spokoju, ale co z tego jak On bez mojej cipki wariuje, a ja bez Jego k****a usycham. Najdłuższy czas gdy nie byliśmy razem to 2 miesiące i oboje mieliśmy objawy nerwicy, po prostu to tak jakby nasze ciała były zaprogramowane tylko na siebie, a z każdą inną istotą to już nie to samo i brakuje nam spełnienia. Przyznam się, że nie wiem jak to nawet nazwać, toksyczny związek? Nie bo bardzo sie lubimy, cenimy i najważniejsze pożądamy, ale nie jest to relacja która mogłaby się rozwinąć w rodzinę. Jak żyć?