w jakim wieku poczułyście się "dojrzałe" i "kobiece"?

Jestem podobno w takim wieku "kokonu" - 23 lata - czyli jeszcze nie do końca dojrzała kobieta, ale zdecydowanie już nie dziecko i nie nastolatka. Jestem i zawsze byłam odpowiedzialna - prace na studiach oddane na tydzień przed terminem, egzaminy zdane za pierwszym podejściem, do pracy się nie spóźniam...ale jednocześnie potrafię być bardzo dziecinna. Ubieram się z ułańską fantazją, twarz traktuję jak płótno malarskie, wystrój mieszkania nazwałabym stylem a'la zaplecze teatru. Nie mam za grosz elegancji (chyba, że muszę ze względu na pracę). Wszystkie kobiety w mojej rodzinie były takie w młodości, potem trochę poważniały i stawały się bardzo eleganckie i mi też to wróżą. Mnie natomiast wydaje się, że już bardzo się nie zmienię. Jak to było u was? Czy między 20 i 30 rokiem zycia bardzo się zmieniłyście?

W wieku 38 lat ;)

to co takiego stało się w tym wieku? :)

Dojrzałam :)

hehehe...trudno uwierzyć ale dopiero teraz po 50-tce:D Wcześniej wciąż się czułam dziewczynką. Może ze względu na taki typ urody i charakteru:)?nadal nie lubię powagi. Dałaś do myślenia;)

po 40-tce.

ale co się takiego zmieniło, że uznałaś się za bardziej dojrzała niż np. w wieku 28 lat? Po prostu jestem ciekawa

pytałaś w jakim wieku? a co takiego się stało to za dużo pisania:P

ok, rozumiem :) Zapytałam z ciekawości, ale oczywiście nie będę wymagała detali

mysle ze wejscie w zwiazek konczy dziecinstwo/mlodosc a urodzenie dziecka konczy definitywnie- jesli chodzi o psychike.mozna byc rozrywkowa 30+ ktora ma na glowie tylko siebie, imprezy, podroze i ciuchy albo stetryczala 25 letnia matka dwojga dzieci.znam i wolna jak ptak 40stke czy 37 z zainteresowaniami jak i mlode mamy ktore powinny w tym wieku bawic sie z przyjaciolmi i studiowac Singlom wypada wiele rzeczy, zwiazanym nie wszystko

a jesli chodzi o ulanska fantazje w ubiorze i make upie i robienie z mieszkania teatru-to n ie etap wiekowy ale wlasny styl ktory mozna kontynuowac do konca zycia, nawet majac gromadke dzieci looknijcie sobie http://www.hel-looks.com/archive/#20160621_02 kazdy ma parwo ubierac sie jak chce

Mam prawie 40 lat i nie specjalnie czuję się dojrzała. Jeśli chodzi o dojrzałość "ubraniową, to koło 30 r. ż zrozumiałam, że ze 2 razy do roku można się poświęcić dla okazji i ubrać niewygodne buty. Myślę, że pełną dojrzałość to może za jakieś 10 lat osiągnę, bo zaczynam dostrzegać pierwsze symptomy.

Mam tak jak ty autorko 23 lata, a jednak bardziej już czuję się kobietą niż dziewczyną. Zmieniło się to po wejściu w poważny związek, który nauczył mnie odpowiedzialności za siebie i drugą osobę, wspierania się. Szybko razem zamieszkaliśmy, więc po pracy czas mi mija już nie siedzeniu na fb godzinami czy plotki u koleżanki, tylko gotowanie, dbanie o dom, tworzenie atmosfery pełnej ciepła. Umiem i lubię się jeszcze bawić, ale teraz to nie jest moim priorytetem

Nie sadze zeby zwiazek byl wyznacznikiem. Sama jestem w powaznym zwiazku i nie czuje sie dojrzala kobieta. Wrecz irytuje mnie jak moj partner przejawia zdziadzienie

To kwestia charakteru i podejścia do życia.

chyba jednak wolałabym nigdy nie osiągnąć tego etapu w którym stanę się poważną, dojrzałą kobietą. To jak zabicie części osobowości

21

W momencie , kiedy zamieszkałam z moim przyszłym mężem. Poczułam się odpowiedzialna za najbliższą, kochaną osobę.

Chyba niedawno zaczęłam pierwszą z faz procesu tego dojrzewania, ale nie wiem kiedy koniec. Mam 28. Jak na razie nazywam siebie dziewczyną. Z elegancją chyba mam niewiele wspólnego, dopiero co przestałam chodzić w bluzach z kapturem ;)

w wieku okolo 35 lat , teraz mam 40 i czuje sie niesamowicie kobieca i dojrzala , jestem wolna( mam spore juz dzieci) , jestem zdrowa jestem szczuplutka, jestem swiadoma swojego ciala , i widze ze faceci za mna przepadaja i moj maz tez na nowo zaczal sie do mnie lasic

Jak zaczęłam chodzić przy balkoniku dotarło do mnie że już sobie chyba nie pobrykam

Tu autorka - czytając te wypowiedzi mogłabym powiedzieć, że ja już dawno jestem dorzała. Mieszkam z partnerem, jestem odpowiedzialna itd. Nigdy nie imprezowałam za bardzo, nie piłam, nie wychodziłam na cale noce... Może to właśnie dlatego nie miałam i nigdy nie będę miała momentu "teraz jestem dojrzałą kobietą"? Bo nigdy nie byłam inna.

kiedy zmarła moja córka, miałam 27 lat

Ja mam dopiero 20 lat, ale nastoletnia ciąża i małżeństwo zmusiło mnie do dojrzałego zachowania i poważnych decyzji. Jednak w głebi siebie (pod maską) ciągle jeszcze dojrzewam psychicznie. Mam mnóstwo pomysłów co do swojej przyszłości, ciągle odkrywam w sobie nowe pasje i talenty. Moje zachowanie też się zmienia, uczę się życia i kontaktów z innymi ludźmi.