Czy kierować się miłością, skoro zwykle jest nieodwzajemniona?

Miłość już nie jest tym czym była. Miłość wytworzyła się na drodze ewolucji w czasach, gdy ludzie mieszkali w małych osadach. Mieliśmy kontakt z kilku-kilkunastoma osobami przeciwnej płci i szanse na związek z kimś, w kim byliśmy zakochani, był znacznie większy niż dziś. Bo chyba nie sądzicie, że ludzie dobierali się kiedyś w pary tylko na zasadzie pociągu seksualnego, bez miłości? Miłość oczywiście istniała i dawniej. Tylko teraz mamy: wielkie miasta, wielką konkurencję, globalną wioskę i przez to wygórowane wymagania. Wizualizując nasz "ideał" bierzemy pod uwagę wszystkie idealnie piękne gwiazdy kina Z CAŁEGO ŚWIATA, najbardziej utalentowanych i najmądrzejszych ludzi. Zlewa się nam to wszystko w poszukiwany przez nas "ideał", który nie ma prawa nawet istnieć. Bo to byłby ktoś niezwykle piękny, mądry i wyjątkowy. A gdy już się zakochamy? Zwykle nasz organizm wybiera kogoś spośród SETKI, TYSIĘCY osób i to w nim każe nam się zakochać - kogoś spośród znajomych, sąsiadów, nieznajome mijane twarze, znanych z całego świata ludzi. Jak wyjątkowa musi to być osoba, skoro pokonała tak dużą konkurencję i to właśnie w tej osobie się rozkochaliśmy? xxx I jak my mamy potem tworzyć związek z kimś dostępnym dla nas, jak wzdychamy do kogoś tak wspaniałego i tak nieosiągalnego?